Pistanthrophobia: kiedy boisz się zaufać innym

Większość z nas doświadczyła rozczarowania lub zdrady w pewnym momencie naszego życia. Wszyscy wiemy, jak trudno jest ponownie zaufać temu, kto nas skrzywdził. Zaufanie samo w sobie nie jest łatwym zadaniem, ale jeśli cierpisz również na coś co nosi tajemniczą nazwę pistanthrophobia może okazać się prawie niemożliwe.

Zaufanie nie jest darmowe i jest czymś, co masz, albo nie: nie ma nic pomiędzy. Bierze się z miesięcy i lat wspólnych relacji i doświadczeń. Wiemy, że zdobycie zaufania zajmuje dużo czasu, ale bardzo mało trzeba by je stracić. Mówi się jednak również, że ostatnią rzeczą, którą tracimy jest nadzieja i że czas leczy wszystkie rany. Czytając ten artykuł dowiecie się co oznacza pistanthrophobia.

Czym jest pistanthrophobia?

Pistanthrophobia charakteryzuje się irracjonalnym lękiem przed budowaniem intymnej i osobistej relacji z innymi. Wcześniejsza trauma lub szkodliwe doświadczenia niosą ze sobą tak wielki ciężar, że strach góruje nad chęcią zaufania innym.

Ludzie z tym zaburzeniem zaczynają czuć się tak, jakby wszyscy wcześniej czy później mieli ich zawieść lub zdradzić. Stają się niezwykle nieufni. Boją się myśleć, że jeśli ktoś lub coś wyrządziło im krzywdę w przeszłości , to może się powtarzać i robią wszystko, by do tego nie dopuścić.

“Dlaczego to zawsze przydarza się właśnie mnie?” “Nigdy nie będę szczęśliwy.” “Zawsze będę samotny.” To tylko niektóre słowa, które wciąż sobie powtarzają.

Chcą dawać miłość i zaufanie, ale czują, że nie potrafią. Dlatego wraz z nieufnością odczuwają także rozczarowanie, frustrację, smutek, złość, poczucie winy lub uogólniony wstyd.

Zachowania w pistanthrophobii

Nikt nie chce odczuwać bólu, ale jeśli stracimy naszą zdolność do zaufania, wraz z nią znikną podstawy jakichkolwiek relacji międzyludzkich. Konsekwencje dla ludzi z pistanthrophobią nie ograniczają się do emocji, ale obejmują również inne obszary życia: pracę, rodzinę i romantyczne relacje.

Autosugestia sprawia, , że stają się aspołeczni i izolują od reszty społeczeństwa. Niektóre z tych zachowań to:

• Unikanie działań, które wymagają bliskiego kontaktu interpersonalnego.
• Wycofanie się z obawy przed krytyką. Istnieje przesadna obawa przed osądzeniem, odrzuceniem lub zdradą.
• Nie uczestniczenie w wydarzeniach lub spotkaniach, podczas których należy spotkać się z nieznanymi osobami.
• Nie podejmowanie ryzyka, które mogłoby zagrozić emocjom. Osoby te bardzo niechętnie angażują się w kontakt z innymi ludźmi. Czują strach, jeśli chodzi o otwarcie się na innych. Z tego powodu czasami wydają się samotne, zamknięte w sobie, pełne rezerwy, a nawet zachowujące się niczym “pustelnicy”.
• Unikanie intymnych związków ze względu na strach przed ponownym rozczarowaniem. Nie chcą ponownie wchodzić w związek obawiając się panicznie, że ich zaufanie znowu zostanie źle ulokowane.

Wszystkie te reperkusje rosną w postępie geometrycznym, im silniejsze jest zaangażowanie emocjonalne osoby z pistanthrophobią z drugim człowiekiem.

Brak pewności siebie

Zwykle trudności w zaufaniu innym zaczynają się od nieufności wobec samego siebie. Ta nieufność wpływa bezpośrednio na intuicję lub szósty zmysł, który dyktuje, czy dana osoba jest godna zaufania, czy nie.

Ludziom z pistanthrophobią nie brakuje intuicji jako takiej, po prostu jej nie ufają. Chociaż osoby z tym zaburzeniem nie zawsze ufają swojej intuicji, nie wpadają w panikę, kiedy nie mają pewności. Ufają swemu sądowi, kiedy nie mają już innych rzeczy na jakich mogliby się oprzeć .

Ten brak zaufania do naszej intuicji często zmniejsza zaufanie do innych umiejętności, takich jak bronienie się, jeśli ktoś nas zaatakuje. Tak więc, ponieważ uważamy, że jesteśmy bezbronni, stajemy się jeszcze bardziej nieufni. W ten sposób fobia przekształca się w większy problem.

W tym kontekście budowanie relacji staje się bardzo trudnym zadaniem. To tak, jakby próbować wspiąć się na bardzo wysoką górę, gdy mamy zawroty głowy. Strach przed upadkiem zwiększa się z każdym krokiem, który podejmujemy, dopóki nie poczujemy, że już nie idziemy do przodu.

To dlatego wiele osób z pistanthrophobią zrywa relacje. Nie mogą już kontynuować wspinaczki, pogłębiając związek.

Terapia: najlepszy krok, jaki możemy zrobić

Zaufanie nie wróci z dnia na dzień, ani do samego siebie, ani do innych. Dlatego, aby przezwyciężyć pistanthrophobię, ważne jest uzyskanie pomocy. Psycholodzy mogą pomóc nam wyleczyć się z naszych emocjonalnych ran. Atakując przyczynę najprawdopodobniej rozwiążemy problem.

• Nauczenie się jak przejść przez proces odczuwania żalu jest niezbędne, jeśli chcemy ponownie zaufać. W tym celu musimy zaakceptować ból, który odczuwamy i nie uciekać od naszych uczuć. Nie powinniśmy też minimalizować problemu lub udawać, że go nie widzimy.
• Wszystko wymaga czasu i odpoczynku. Twoje emocje muszą się ustabilizować, więc rozpoczynanie nowego związku nie jest dobrym pomysłem. Prawdopodobnie nie jesteś gotowy, aby komukolwiek ufać, bez ponownego pojawienia się traumy.
• Ćwicz codzienne sytuacje wymagające zaufania. Na przykład zleć swojemu partnerowi pewne zadania, aby twoje zaufanie stopniowo wzrastało. Wykonujcie też niektóre czynności wspólnie, by zmniejszyć zaburzenie.

Ufanie drugiej osobie, oprócz bycia prawdziwym wyzwaniem, jest także niezbędną koniecznością. Zaufanie, które żywimy w stosunku do bliskich nam osób, przynosi wiele korzyści. Zwiększa się nasze poczucie szczęścia i pewność siebie, co pozwala nam w lepszy sposób i z mniejszym stresem stawić czoła naszym problemom. To zdecydowanie jest warte wysiłku.