Kompleks Arystotelesa w dziedzinie psychologii i psychiatrii nie jest postrzegany jako zaburzenie. Jest to bardziej grupa cech, które kultura popularna zaczęła nazywać kompleksem, potocznie. Mówiąc krótko, kompleks Arystotelesa dotyczy ludzi, którzy myślą, że zawsze mają rację.
Słowo „kompleks” pochodzi od łacińskiego complexus. Oznacza to coś, co składa się z wielu elementów. Tak samo jest w przypadku psychologii. Kompleks dotyczy warunków, w których wiele cech osobowości odgrywa ważna rolę, powodując problemy.
„Czy nie sądzisz, że to dziwne, kiedy ktoś ma wszędzie zdjęcia siebie? To tak, jakby próbował udowodnić, że istnieje”.
-Candace Bushnell-
Kompleks charakteryzuje się przede wszystkim tym, że wszystkie te istotne cechy są nieświadome. Nie zdajesz sobie sprawy, że je masz. Lub, jeśli tak, po prostu nie postrzegasz ich jako problemu. Na przykład myślisz że to normalne, lub że masz ku temu dobre powody. Teraz przyjrzymy się dokładnie, czym jest kompleks Arystotelesa.
Arystoteles, uparty filozof
Nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, że Arystoteles to jeden z największych filozofów wszech czasów. Żył w latach 384-322 r. p.n.e. w starożytnej Grecji. Jego teorie i nauki są tak ważne, że wciąż mają ogromny wpływ na filozofię i naukę.
Przed tym wszystkim Arystoteles był uczniem Platona. Platon to kolejny wielki grecki filozof, ojciec metafizyki. Arystoteles podążał za swoim nauczycielem wszędzie i był błyskotliwym uczniem. Platon zawsze miał o nim bardzo dobre zdanie, dopóki pewne rzeczy nie zaczęły się zmieniać.
Arystoteles zaczął rozwijać swoje własne idee filozoficzne i stał się przez nie dobrze znany. Właśnie wtedy zaczął oddalać się od swojego nauczyciela. Ale wydarzyło się coś jeszcze. Zaczął oddalać się także od swoich nauk, czego Platon nie uważał za problem.
Z biegiem czasu zaczął mówić, że idee Platona nie mają realnych podstaw. Wiele osób miało wątpliwości wobec takiego podejścia Arystotelesa. Uważali go za nielojalnego i zbyt dumnego. Nie zaszło to daleko, ale taka reputacja już z nim została.
Kompleks Arystotelesa
Mając na uwadze te momenty z historii starożytnej, niektórzy ludzie zaczęli określać pewne zachowania jako kompleks Arystotelesa. Ten pseudonim jest przypisywany każdemu, kto uważa się za lepszego od innych ludzi i że zawsze ma rację. Ponadto mówi się też, że nie jest to dokładnie to samo, co kompleks wyższości. Ten ostatni ma związek z emocjami i obrazem siebie, podczas gdy kompleks Arystotelesa jest bardziej intelektualny.
Kompleks Arystotelesa dotyczy osób, które mają obsesję na punkcie pokonywania ludzi w sprawach intelektualnych. Zakopują się w długie kłótnie tylko po to, by udowodnić, że są sprytniejsi, mądrzejsi i mają większą wiedzę niż inni. Zawsze wystawiają swoje koncepcje na próbę, wywołując kontrowersje i, mając nadzieję, przyciągając uwagę innych osób.
Oczywiście, ktoś z kompleksem Arystotelesa zawsze myśli, że ma rację. Ale to nie jest dla niego najważniejsze. To, na czym mu najbardziej zależy, to narzucenie własnego punktu widzenia innym ludziom. Chce, aby inni ludzie postrzegali go jako szczególnie inteligentną osobę.
Kompleksy nie prowadzą do niczego dobrego
Jeśli chodzi o kompleks Arystotelesa, wygląda to tak, jakby osoba zatrzymała się na okresie dojrzewania. To właśnie wtedy dzieciom bardzo zależy na konfrontowaniu swoich przekonań. Ale szczególnie lubią udowadniać, jak mało rozsądku mają autorytety i jak nielogicznie się zachowują. Proces ten jest zwykle bardzo denerwujący dla dorosłych. Jest to jednak jeden ze sposobów, w jaki młodzi ludzie budują i wzmacniają swoją tożsamość.
To przez co naprawdę przechodzą nastolatki i ludzie, którzy mają kompleks Arystotelesa, to po prostu głęboka niepewność. To pragnienie, by za wszelką cenę mieć rację i zmusić innych ludzi do spojrzenia z ich perspektywy jest niczym innym jak zwątpieniem. Próbują obalić inne sposoby patrzenia na świat, ponieważ boją się tych perspektyw. Myślą, że te rzeczy kwestionują ich sposób postrzegania świata. Dlatego nie mogą ich znieść.
Kompleks Arystotelesa wiąże się z samooceną. Innymi słowy, jest to kwestia narcyzmu. Wysadzasz w powietrze całą wartość i znaczenie wszystkiego, co myślisz, z nieświadomej chęci radzenia sobie z poczuciem niskiej wartości.
Podobnie, jak zwierzę, które w obliczu niebezpieczeństwa staje się większe, by wydawać się przerażające. Niezależnie od tego, jak na to patrzysz, ten intensywny narcyzm może doprowadzić jedynie do wielkich problemów w przyszłości.