Jak zachęcić dziecko do współpracy?

Nie jest łatwo zwrócić na siebie uwagę dziecka, dać mu instrukcje lub upewnić się, że słucha tego, co mówisz. W tym artykule przedstawiamy cztery pomocne wskazówki.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Elena Sanz.

Ostatnia aktualizacja: 22 listopada, 2022

Dla każdego rodzica próba zwrócenia na siebie uwagi dziecka jest często irytująca, zwłaszcza gdy konkuruje on z ekranem komputera. Często musi powtarzać ten sam komunikat kilka razy lub rozpoczynać z dzieckiem dyskusję na niemiłych warunkach. Jak zachęcić dziecko do współpracy?

„Wszystko byłoby o wiele łatwiejsze, gdyby mnie posłuchał i zrobił to, o co prosiłem za pierwszym razem, ale wygląda na to, że rozumie mnie tylko wtedy, gdy podnoszę głos lub grożę mu karą”. Czy kiedykolwiek myślałeś w ten sposób? Jeśli tak, z pewnością zainteresują Cię nasze wskazówki dotyczące tego, jak zachęcić dziecko do współpracy bez utraty panowania nad sobą.

Tego rodzaju trudności są często spowodowane brakiem zrozumienia, jak działa umysł dziecka. Jako rodzic możesz stawiać oczekiwania, które mogą być nierealne. Możesz także nie wiedzieć, jakich strategii użyć. To sprawia, że interakcje te są frustrujące dla obu stron i mogą powodować ciągłe walki o władzę. Na szczęście istnieje kilka alternatyw.

Jak zachęcić dziecko do współpracy – kluczowe kroki

Sprawienie, by dziecko Cię słuchało, zwracało uwagę na Twoje wytyczne i współpracowało z Tobą, nie jest błahą sprawą. Musisz nawiązać z nim solidne relacje i ustanowić zdrową i pozytywną dynamikę, która predysponuje malucha do rozwinięcia pozytywnego nastawienia.

Kiedy chcesz o coś zapytać swoje dziecko lub poprawić jego zachowanie, musisz upewnić się, że obecne są następujące elementy:

1. Połączenie

Jeśli chodzi o komunikację z dzieckiem, musisz nawiązać z nim kontakt, a nie tylko wydawać mu polecenia. Dzieci muszą czuć się bezpiecznie w sytuacji w danej sytuacji i z Tobą jako postacią odniesienia. Jeśli krzyczysz i grozisz im, generuje to stan alarmowy w ich ciele, który uniemożliwia Wam nawiązanie połączenia i utrudnia jakąkolwiek naukę.

Wszyscy jesteśmy bardziej skłonni słuchać kogoś, o kim wiemy, że nas kocha i chce dla nas jak najlepiej niż kogoś, kto traktuje nas w surowy i lekceważący sposób. Dzieci czują się dokładnie tak samo. Z tego powodu należy zwracać się do nich spokojnie i z empatią.

Ponadto musisz zweryfikować emocje dziecka. Dlatego zanim zaczniesz korygować jego zachowanie, poświęć chwilę, aby pokazać mu, że rozumiesz, dlaczego zachowuje się tak, jak się zachowuje. Na przykład powiedz maluchowi: „Wiem, że świetnie się bawisz, biegając za piłką w domu”.

2. Refleksja

Następnie musisz pozwolić dziecku dojść do wniosków, które chcesz mu przekazać. Zamiast wygłaszać wykład (który tak naprawdę nie zapadnie mu w pamięć), poproś je, aby myślało samodzielnie. Powiedz na przykład: „Co może się stać, jeśli będziesz bawić się piłką w salonie? Czy uważasz, że to bezpieczne?”

Poproś dziecko, aby poszukało rozwiązań. Z reguły uniemożliwiasz mu robienie tego, co robi, ale nie oferujesz żadnej alternatywy. Jednak angażując najmłodszych w poszukiwanie możliwych opcji, zachęcasz ich do udziału w rozwiązaniu problemu. Powiedz na przykład: „Jak myślisz, gdzie można grać w piłkę, niczego nie niszcząc?” lub „W jakie inne bezpieczne gry możemy grać w domu?”.

3. Stanowczość

Wychowanie w miłości i szacunku nie oznacza bycia pobłażliwym lub słabym. Nie oznacza to też poddania się. Granice są konieczne i musisz wiedzieć, jak je ustanowić i utrzymać. Tak więc, kontynuując poprzedni przykład, musisz stanowczo trzymać się zasady, że gra w piłkę nie jest dozwolona w salonie, nawet jeśli Twoje dziecko początkowo nie chce współpracować w tej sytuacji.

Jeśli pozwolisz na przekroczenie granicy, Twoje dziecko będzie zdezorientowane, a Ty stracisz autorytet. Stanowcza postawa nie oznacza krzyku, utraty panowania nad sobą ani złości. Oznacza to po prostu nie zmienianie ustalonych zasad. Rozumiesz frustrację swojego dziecka, ale to Ty wyznaczasz zasady.

4. Powtórzenie

Na koniec musisz pamiętać, że każda nauka wymaga powtarzania. Działa to na kilka sposobów. Z jednej strony kilkukrotne powtórzenie reguły może być konieczne, zanim dziecko ją zaakceptuje. To całkowicie naturalne, że początkowo maluchy będą niechętne i sfrustrowane. Mogą nawet płakać lub próbować zmienić Twoje zdanie.

Ważne jest utrzymanie tej dynamiki i powtarzanie jej w różnych sytuacjach życia codziennego. Celem jest, aby proces połączenia-refleksji-stanowczości stał się nawykiem dla Was obojga i aby był coraz łatwiejszy do wdrożenia. Z tego powodu musisz wytrwać i wykorzystywać każdą okazję do wzmocnienia tych wytycznych.

Zachęcanie dziecka do współpracy oznacza promowanie jego autonomii

Nakłanianie dziecka do współpracy jest skrajnie różne od zmuszania go do posłuszeństwa. Proces, który tutaj opisaliśmy (chociaż może wymagać czasu i zaangażowania oraz być trudny do wdrożenia) zapewnia dziecku krytyczne uczenie się i umiejętności.

Przede wszystkim sprawia, że najmłodsi czują się szanowani i uprawomocnieni przez swoich opiekunów. To sprzyja dobrej samoocenie i zarządzaniu emocjami. Po drugie, zachęca ich do refleksji, zrozumienia przyczyn istnienia granic i kwestionowania własnego zachowania. Jest to o wiele bardziej przydatne, ponieważ pozwala dziecku nauczyć się samoregulacji bez konieczności ciągłego poprawiania go.

Po trzecie, sprzyja zdrowej relacji między Wami. Zapobiegnie to codziennym kłótniom w domu. Upewnij się więc, że uwzględniasz powyższe elementy w swoich interakcjach z dziećmi, a wkrótce zobaczysz, jak zaczną z Tobą współpracować.