Ciche dni: psychologiczne nadużycie w przebraniu

Ciche dni to strategia często stosowana przez ludzi, którzy wydają się mieć świetną samokontrolę i twierdzą, że ich postępowanie jest bardziej racjonalne niż emocjonalne. Jednocześnie jest to nie tylko wyraz przemocy pasywnej, ale także forma ukrytego nadużycia psychicznego. To oznacza, że może wyrządzić poważne szkody osobie, która została narażona na tego typu nadużycia.

Ciche dni charakteryzują się grupą zachowań, mających na celu ignorowanie drugiej osoby. Widzimy to we wszystkich typach relacji: związek dwóch osób, przyjaciół, rodziców i dzieci, krewnych itp. Ciche dni pojawiają się w wyniku konfliktu. Czasami jednak ofiara tego rodzaju zachowań nie jest świadoma konfliktu, właśnie dlatego, że druga strona nie wyraziła tego otwarcie.

„Najgorszym grzechem wobec bliźnich nie jest nienawidzić, ale obojętność: to jest zaprzeczenie człowieczeństwa”
–George Bernard Shaw–

Ciche dni obejmują działania takie jak: odmowa rozmowy z drugą osobą, ignorowanie tego, co mówi, udając, że się jej nie słyszy, dystansowanie się lub unikanie jej towarzystwa, jak gdyby była zakaźnie chora, ignorowanie jej wyraźnych próśb i potrzeb. Może to być też dowolny inny rodzaj zachowania, które ma na celu sprawić, aby druga osoba czuła się niewidoczna lub nieważna.

Tego typu zachowania wywołują znaczne szkody. Nie tylko demonstrują niedojrzałość, podłość i brak inteligencji emocjonalnej, ale mogą mieć poważne konsekwencje dla drugiej osoby. Angażowanie się w to zachowanie jest próbą kontrolowania i nękania i nie wnosi niczego pozytywnego do związku.

Ciche dni powodują stres i emocjonalny uraz

Osoba, która jest ofiarą obojętności może odczuwać bardzo intensywne negatywne emocje. Ignorowanie danej osoby to dawanie jej do zrozumienia, że jest nic nie warta, że nic nie znaczy. Sytuacja staje się jeszcze bardziej niezdrowa, gdy wszystko to dzieje się w okrutnej i zimnej ciszy, której ofiara nie potrafi interpretować.

Osobę, która jest ignorowana w końcu ogarnia uczucie smutku, które może czasem prowadzić do depresji. Czuje także złość, strach i poczucie winy. Ignorowanie kogoś jest sposobem oskarżenia lub wskazania palcem w sposób pośredni. Właśnie to czyni tę strategię niezdrowym, toksycznym sposobem radzenia sobie z konfliktem.

Ofiary tego typu zachowań mają tendencję do odczuwania skrajnej przykrości. Nie potrafią zrozumieć, co robią źle lub dlaczego są traktowane w ten sposób. To tak, jakby traciły kontrolę, a to powoduje wiele stresu. Właśnie dlatego ciche dni są uważane za formę nadużycia. Nie ma krzyczenia ani bicia, ale jest dużo przemocy.

Ciche dni mają również skutki fizyczne

Przeprowadzono badania, które wykazały, że uczucie wykluczenia lub zignorowania może spowodować zmiany w mózgu. Obszar mózgu znany jako kora przednia zakrętu obręczy jest odpowiedzialny za wykrywanie różnych poziomów bólu. Naukowcy udowodnili, że strefa ta jest aktywowana, gdy ktoś zostaje narażony na ciche dni.

Aktywacja w tym obszarze mózgowym oznacza, że zaczynają pojawiać się również objawy fizyczne. Niektóre z najczęstszych objawów to bóle głowy i problemy trawienne. Ofiary cichych dni często skarżą się także na zmęczenie i bezsenność. Jeśli sytuacja jest napięta i długotrwała, mogą pojawić się poważne problemy ze zdrowiem, takie jak wzrost ciśnienia krwi, cukrzyca, a nawet choroby takie jak rak.

Wpływa to również na układ autoimmunologiczny, głównie ze względu na wysoki poziom stresu, który wywołują ciche dni. Konsekwencje są jeszcze poważniejsze, jeśli osoba udająca obojętność jest kimś wyżej postawionym, na przykład nauczycielem, rodzicem lub szefem.

Nauka negocjowania w obliczu obojętności

Czasami ciche dni są stosowane przez dwoje kochających się ludzi, którzy tworzą parę, są przyjaciółmi, rodzeństwem itp. Czasami ludzie myślą, że ich milczenie sprawi, że ta druga osoba zmieni swoje zachowanie lub zrobi to, co chcą. Uważają to niemal za narzędzie edukacyjne. Prawda jest taka, że są w wielkim błędzie. Ignorowanie innej osoby w formie kary niszczy relację.

Podobnie jak w przypadku wielu taktyk, które są defensywne i wynikają z poczucia braku bezpieczeństwa, stosowanie cichych dni zdradza bardzo słabe umiejętności komunikacyjne. Cisza może być zdrowa, gdy konieczna jest przerwa, zanim sprawy staną na ostrzu noża. Jednakże, gdy cisza jest stosowana jako metoda kontroli lub kary, staje się nadużyciem.

Nikt nie powinien pozwalać sobie na bycie ignorowanym przez kogoś innego, przynajmniej nie bez wyjaśnienia powodów takiego zachowania. Ponadto nikt nie powinien próbować rozwiązać konfliktu poprzez milczenie. Kiedy pojawia się problem między dwojgiem ludzi, jedynym zdrowym rozwiązaniem jest zaangażowanie się w dialog w celu znalezienia rozwiązania. Cisza i dystans generują więcej problemów i ostatecznie nie rozwiązują absolutnie żadnego problemu.