Zaburzenia odżywiania – kilka interesujących faktów

Ponad 70 milionów ludzi cierpi na zaburzenia odżywiania. Dotykają więcej kobiet niż mężczyzn i mają szczególnie istotny wpływ na osoby w okresie dojrzewania.

Pomimo widocznego postępu, jaki ostatnio poczyniono w eliminowaniu piętna chorób psychicznych, wiele osób cierpiących na tego typu zaburzenia nadal spotyka się z niezwykle surowymi osądami ze strony społeczeństwa. Istnieje mnóstwo fałszywych mitów i nieporozumień na ten temat. Na przykład przekonanie, że objadanie się w bulimii jest spowodowane brakiem siły woli.

W poniższym artykule, oprócz kilku mało znanych faktów na temat zaburzeń odżywiania, znajdują się również przydatne informacje. Być może pomogą Ci one stać się bardziej empatycznym w kontaktach z tymi, którzy cierpią z powodu tego typu choroby.

Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania to poważne stany psychologiczne, które prowadzą do nieprawidłowych zachowań związanych z jedzeniem. Może to być na przykład objadanie się, wywoływanie wymiotów lub niejedzenie przez kilka dni.

Zaburzenia te mogą wywołać poważną chorobę fizyczną, a ostatecznie śmierć.

1. Nikt nie rozwija zaburzeń odżywiania bez przyczyny

Zaburzenia odżywiania nie pojawiają się nagle. To schorzenia, które mają swoje źródło w różnych czynnikach. Mogą one być genetyczne, społeczne, psychologiczne, rodzinne lub osobiste. Ogólnie rzecz biorąc, cierpiący odczuwa dyskomfort związany z obrazem własnego ciała. To wyzwala nieprawidłowe zachowania żywieniowe.

2. Zaburzeń jest więcej niż tylko anoreksja i bulimia

Chociaż te dwa są najbardziej znanymi zaburzeniami, istnieje wiele innych, które zasługują na taką samą uwagę. Oto kilka przykładów:

• Zaburzenie napadowego objadania się.
• Zaburzenia zachowania żywieniowego nieokreślone inaczej (EDNOS).
• Cycero.
• Zespół ruminacyjny.
• Zaburzenie ograniczające przyjmowanie pokarmu (ARFID).
• Ortoreksja.
• Bigoreksja.
• Uzależnienie od jedzenia.

3. Pojawiają się u coraz młodszych osób

Jeszcze kilka lat temu zasięg występowania tych zaburzeń określano na 13-19 lat. Jednak obecnie obserwuje się wzrost przypadków pacjentów w wieku od dziewięciu do dziesięciu lat.

Dane dotyczące ich rozpowszechnienia są niedokładne. To dlatego, że wielu cierpiących nigdy nie chodzi na terapię i nie rozpoczyna leczenia.

4. Można je pokonać

Powszechnie uważa się, że ludzie cierpiący na te zaburzenia mają je na całe życie. Niemniej jednak, przy odpowiedniej interwencji i wsparciu osób bliskich pacjentom, około 50-60 procent przypadków wraca do zdrowia. Z drugiej strony 20-30 procent robi to częściowo, podczas gdy u 10-20 procent choroba staje się przewlekła.

5. Pojawiają się nie tylko w okresie dojrzewania

Choć najbardziej reprezentatywnym obrazem tej grupy chorób jest postać niezwykle szczupłej dorastającej dziewczynki (dziewięć na dziesięć przypadków to młode kobiety), mogą one wystąpić w każdym wieku. Mężczyźni, dzieci, dorośli… wszyscy są podatni na te zaburzenia.

6. Są powiązane z innymi zaburzeniami

Dla wielu osób zaburzenia odżywiania są równoznaczne ze znacznym obniżeniem wskaźnika masy ciała. Istnieje jednak wiele innych konsekwencji, jakie może mieć afektacja tego typu:

• Aspekt psychologiczny. Zaburzenia, które przyczyniają się do zaburzeń odżywiania. Są to na przykład depresja, problemy z uzależnieniami i uogólniony lęk. Oczywiście zakłócają one codzienne życie i pogarszają ogólny obraz.
• Fizyczny aspekt. Choroby wywodzące się z zaburzeń odżywiania. Może to być przepuklina rozworu przełykowego, problemy z zębami, niedożywienie, cukrzyca, rozdarcie przełyku lub nadciśnienie.

7. Nie są łatwe do zdiagnozowania

Ponieważ zaburzenia odżywiania często współwystępują z innymi zaburzeniami, trudno jest ustalić, które z nich jest źródłem drugiego. Na przykład depresja może powodować jadłowstręt psychiczny, ale jadłowstręt może również prowadzić do depresji. Dlatego niezwykle ważne jest postawienie właściwej diagnozy. Zapewni to dokładne wyeliminowanie przyczyny dyskomfortu pacjenta.

Często myślimy tylko o napadach objadania się i ograniczonych nawykach żywieniowych, jeśli chodzi o zaburzenia odżywiania. Istnieje jednak wiele innych objawów, które nie są tak wyraźne. Jednym z przykładów jest ograniczanie niektórych rodzajów żywności do czasu wystąpienia problemów zdrowotnych lub spożywanie naprawdę niewielkich ilości niektórych produktów.

Decydująca rola społeczeństwa i technologii

Mówienie o zaburzeniach odżywiania tylko z perspektywy genetycznej, medycznej, a nawet klinicznej, psychologicznej jest zbyt uproszczone.

Kontekst społeczny, który w dzisiejszych czasach jest również udostępniany cyfrowo, odgrywa ważną rolę w występowaniu zaburzeń odżywiania. Problemy takie jak fobia przed tłuszczem, promowanie restrykcyjnych diet czy seksualizacja ciała osłabiają nasz system psychiczny przeciwko zaburzeniom odżywiania.

Empatia, oprócz umiejętności stawiania się na miejscu innych, musi stać się działaniem, które podejmujemy przeciwko wszelkim niesprawiedliwościom popełnianym w naszym społeczeństwie. Ponadto jedzenie powinno być zawsze oderwane od kontekstu, który może sprzyjać bólowi i poczuciu winy.