Przemoc LGBT: niewidzialny problem
Przemoc LGBT to uciszana rzeczywistość. O wielu przypadkach często nie mamy szans nawet się dowiedzieć. Nie dlatego, że do tego rodzaju przemocy nie dochodzi często, ale raczej ponieważ ofiary często ich nie raportują.
Przemoc LGBT to przemoc, która pojawia się w związkach jednopłciowych. Ten rodzaj agresji, podobnie jak każda inna forma przemocy domowej i wobec osób określonej płci, występuje gdy jeden z partnerów kontroluje lub dominuje drugiego.
W ten sposób National Coalition Against Domestic Violence (NCAVD), jeden z największych związków wspomagających gejów, lesbijki, osoby biseksualne i transpłciowe, definiuje ten rodzaj przemocy.
Związek ten stara się rzucić odrobinę światła na tą kwestię, aby dać ofiarom głos i umożliwić im mówienie o rzeczach, które są często zamiatane pod dywan.
Nie ma zbyt wielu badań na temat tego rodzaju przemocy. Związki uczuciowe i seksualne par homoseksualnych nadal skrywają się pod serią mitów, które idealizują tego rodzaju relacje, pomijając fakt, że przemoc domowa pojawia się w nich tak samo często, jak w związkach heteroseksualnych.
Powszechnie występujące problemy
Przemoc LGBT nie różni się od przemocy domowej w związkach heteroseksualnych. Koniec końców, agresor stara się kontrolować i podporządkować sobie swojego partnera.
Eskalacja znęcania się jest definiowana jako stopniowe zwiększanie się przemocy. Na początku pojawiają się zachowania, które mogą być mylone z gestami pełnymi miłości. Jednak stopniowo zamieniają się one w agresję i kontrolę, która w końcu izoluje słabszą osobę.
Cykle przemocy u maltretowanych kobiet
W powszechnie występującym cyklu przemocy można wyróżnić trzy określone fazy:
- Budowanie napięcia. Pojawiają się małe rzeczy, które sprawiają, że agresor staje się bardziej wrogo nastawiony wobec swojej ofiary. Mogą być to krzyki, pełen pogardy i chłodu wzrok w przestrzeni publicznej lub groźba uderzenia albo popchnięcia. Ofiary mają tendencję do postrzegania ich jako pojedyncze wydarzenia, które są w stanie kontrolować.
- Faza ostra lub kryzysowa. Kiedy napięcie sięga zenitu, agresor wyładowuje całą swoją złość i frustrację, która kumulowała się przez długi czas. Właśnie wtedy dochodzi do najbardziej agresywnych zachowań. Wtedy też maltretowana osoba, zazwyczaj kobieta, trafia na ostry dyżur.
- Faza spokoju lub miesiąca miodowego. Kiedy agresor odczuwa skruchę. Składa najróżniejsze obietnice i mówi ofierze jak bardzo ją kocha. Następnie przysięga, że coś takiego nigdy już się nie powtórzy i błaga o drugą szansę. Twierdzi, że agresja była jedynie pojedynczym wybuchem, wywołanym przez frustrację życiem lub inne niepowodzenie. Jednak cykl przemocy ma tendencję do powtarzania się.
Określone rodzaje przemocy
Jednak istnieją określone rodzaje przemocy pośród par tej samej płci, które różnią się od przemocy domowej występujących pośród par homoseksualnych:
- Przemoc związana z HIV. Należy zauważyć, że nie dotyczy wyłącznie przemocy LGBT. Ale biorąc pod uwagę jej częstotliwość występowania w tej grupie, warto o niej wspomnieć. Ten rodzaj przemocy pojawia się w związku z odkryciem pozytywnej diagnozy ewentualnej ofiary, po której następuje manipulacja tej informacji. Agresor może również nie pozwalać swojej ofierze przyjmować leków.
- Przemoc związana z tożsamością seksualną. Wykorzystywanie stereotypów, które definiują społeczność LGBT, aby napaść na kogoś za to, że się w nie wpisuje. Poza tym niedopuszczanie do kontaktu z tą społecznością lub ograniczanie angażowania się w nią.
- Ujawnienie się. Niektóre osoby homoseksualne ukrywają swoją orientację seksualną z powodu lęku przed stygmatyzacją i odrzuceniem. Agresor może wykorzystywać ten lęk i grozić wyjawieniem tajemnicy ofiary jej krewnym lub szefowi. Celem jest izolacja ofiary od jej społeczności.
Przemoc LGBT i jej okoliczności
Przemoc LGBT to uciszana rzeczywistość, ponieważ niektóre ofiary nie zgłaszają swoich przypadków z powodu podwójnej wiktymizacji: ofiara jest dręczona zarówno przez swojego partnera, jak i stygmatyzowana za bycie osobą homoseksualną.
Tym samym lęk przed wyśmiewaniem się lub koniecznością publicznego “udowadniania” swojej orientacji seksualnej staje się traumą, przez którą ofiara nie chce przechodzić.
Poza tym ten typ przemocy nie jest widoczny z następujących powodów:
- Brak badań naukowych dostarczających informacji. Przemoc domowa LGBT jest rzadko kiedy wspominana, nawet w mediach mainstreamowych.
- Brak świadomości u ofiar, które nie postrzegają siebie samych w ten sposób. Poza tym brakuje wiedzy na temat tego, co zamienia ludzi w ofiary. To często nie pozwala ofiarom podejmować decyzji, które mogą szybko rozwiązać ich problemy.
- Dyskryminacja społeczna związków LGBT. Polega na podważaniu lub nie nadawaniu wystarczającego znaczenia problemom, które pojawiają się w tej grupie. Pojawia się tendencja do ich umniejszania i nie brania ich na serio.
- Mity na temat związków między osobami należącymi do społeczności LGBT.
Interesujące dane
W 2009 r. National Coalition Against Domestic Violence przeprowadziło badanie na temat przemocy LGBT i opublikowało jego wyniki.
Większość ofiar przemocy domowej to kobiety. Stanowią one 75,5% ofiar w porównaniu do 23%. Przemoc domowa pojawia się zazwyczaj w wieku od 21. do 40. roku życia. Tym samym ofiary i agresorzy w znacznej mierze młodzi.
Przemoc jest w większości psychologiczna, na przykład ubliżanie i poniżanie. Jednak przemoc fizyczna stanowi ostateczną broń. Kiedy agresorowi nie udaje się osiągnąć dominacji psychologicznej, może uciec się do przemocy fizycznej.
Jak stawiać czoła przemocy LGBT?
NCADV walczy o to, aby włączyć przemoc LGBT w obręb praw przemocy domowej. Obecnie większość regulacji koncentruje się na ochronie kobiet, które są ofiarami przemocy domowej. Ich agresorzy to zazwyczaj mężczyźni.
Z tego powodu ofiary przemocy LGBT nie czują się komfortowo otrzymując taką pomoc, ponieważ nie są w “standardowym” związku złożonym z kobiety i mężczyzny.
Przemoc domowa nie dotyczy jedynie związków heteroseksualnych czy LGBT. Przemoc to przemoc. I żadna z jej postaci nie jest ważniejsza od innych. Wszystkie ofiary zasługują na to, by poświęcić im uwagę.