Lekomania: epidemia opioidów w Stanach Zjednoczonych

Dopesick to ośmioczęściowy miniserial, który opowiada o procesie, który doprowadził do masowego uzależnienia od opiatów w Stanach Zjednoczonych.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Cristina Roda Rivera.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Lekomania to miniserial składający się z ośmiu odcinków po około 60 minut każdy. Opowiada historię epidemii opiatów w Stanach Zjednoczonych, jak nigdy wcześniej nie zrobił tego żaden dokument, film ani serial.

Dzięki doskonałej jakości narracji i konsekwentnym dramatycznym występom serial ten zdecydowanie nie zawodzi. Jest inspirowany prawdziwymi wydarzeniami, które miały niezwykle dramatyczne konsekwencje w Stanach Zjednoczonych.

Serial Lekomania przedstawia absolutne zło płynące ze strony rodziny milionerów i filantropów. Daje także głos opowieściom o całkowitym zniszczeniu pacjentów, którzy stali się uzależnieni.

Lek, który był sprzedawany jako rozwiązanie na przewlekły ból dla milionów ludzi, stał się najgorszą epidemią zdrowia publicznego, z jaką Stany Zjednoczone kiedykolwiek musiały się zmierzyć. Jest to boleśnie prawdziwy serial osadzony w dzisiejszym świecie.

Lekomania: historia legalnego zatrucia

Miniserial Lekomania jest oparty na książce non-fiction o tym samym tytule autorstwa Beth Macy. W miarę rozwoju analizuje tragiczne przyczyny i skutki kryzysu opioidowego, który firma Purdue Pharma rozpętała w większości Stanów Zjednoczonych.

Flagowy produkt firmy, OxyContin, nazwano „nieuzależniającym” opioidowym środkiem przeciwbólowym. Fabularyzując szczegóły, ale opowiadając obiektywnie poprawną historię, Lekomania jest mocną ilustracją potęgi biznesu, gdy prawo nie spełnia swojego zadania: ochrony praw słabszych.

Jak można sprzedawać opioidowy lek przeciwbólowy jako nieuzależniającą substancję?

Historia OxyContin to historia Purdue Pharma i jej socjopatycznych właścicieli: rodziny Sacklerów. Była to rodzina o ogromnej sile w przemyśle farmaceutycznym.

Siłą napędową kampanii OxyContin był Richard Sackler (Michael Stuhlbarg). Sprawił, że lek stał się pożądany do szerszego stosowania przez pacjentów w celu zastąpienia lukratywnego środka, któremu kończył się patent.

Richard dowiedział się wszystkiego o świecie biznesu z podręcznika swojego wuja Arthura Sacklera. W 1960 roku gigant farmaceutyczny Roche zlecił mu opracowanie kampanii marketingowej dla jego leku przeciwlękowego, słynnego Valium.

Jego efekty były praktycznie takie same jak w przypadku innych produktów, takich jak Librium. Jednak Arthur wymyślił ideę „stresu psychicznego” jako specyficznego stanu, który leczył tylko środek przeciwlękowy: Valium.

Innymi słowy, rodzina Sacklerów wymyśliła nieistniejące choroby i schorzenia. Co więcej, reklamowali swoje leki jako lekarstwo na te problemy, a także twierdzili, że mają lepsze właściwości, mimo że zawierają te same składniki aktywne, co inne leki. Dzięki agresywnej i wprowadzającej w błąd kampanii komercyjnej udało im się przekonać lekarzy i szpitale, że ich leki są lepsze dla pacjentów.

„Rewolucja” OxyContin

Dla Richarda Sacklera ambicja, aby OxyContin odniósł sukces, wiązała się z potrzebą prześcignięcia swoich bliskich w swoich osiągnięciach i ambicjach.

Chciał nie tylko wprowadzić lek na rynek w całym stanie, ale także uczynić go światowym sukcesem. Aby to zrobić, twiedził, że ten środek opioidowy ma wskaźnik uzależnienia poniżej 1 procenta wśród jego użytkowników. Lek oksykodonowy był pokryty powłoką o powolnym uwalnianiu, która miała zapewnić dwunastogodzinną ulgę od bólu bez bycia na „haju”. W ten sposób rzekomo ograniczono jego uzależniającą moc.

Amerykanom w końcu dano nadzieję na życie bez bólu. Nie mieli powodu, by nie ufać temu twierdzeniu, ponieważ FDA określiła lek jako bezpieczny. Osoba odpowiedzialna za tę decyzję odeszła rok później, by pracować w Purdue za 400 000 dolarów rocznie.

Kiedy udowodniono, że działanie leku nie trwało dwanaście godzin, dyskomfort pacjentów został przemianowany na „ból przebijający”, a producent zasugerował, aby podwoić dawkę. W tym momencie pojawiał się problem uzależnienia.

Przerażająca historia uzależnionych pacjentów

Tym, co odróżnia Lekomanię od innych produkcji i filmów dokumentalnych, jest zdolność serialu do pokazania nam uzależniającej i destrukcyjnej mocy opiatów u każdego typu pacjenta. Świadczy o tym postać Samuela Finnixa, granego przez Michaela Keatona.

Na podstawie tego, co wydaje się być oświadczeniem w sądzie, widzimy, że lekarz jest zdruzgotany faktem, że jego recepty skróciły życie wielu osobom. Biorąc pod uwagę jego niezachwianą opinię jako wzorowego lekarza w swojej społeczności, nic nie sugeruje, że Samuel również kończy jako jedna z głównych ofiar oksykontynu.

Z kolei Billy Cutler (Will Poulter) to młody i niecierpliwy przedstawiciel Purdue Pharma. Przekonuje doktora Finnixa do rozpoczęcia leczenia niektórych pacjentów cierpiących na przewlekły ból spowodowany udarami i wypadkami przy pracy.

Pierwszą receptę na OxyContyn otrzymuje Betsy (Kaitlyn Dever), która pracuje w kopalni ze swoim ojcem i cierpi na kontuzję kręgosłupa. Nie może pozwolić sobie na zwolnienie z pracy. Betsy jest lesbijką i musi oszczędzać, aby mieszkać ze swoją dziewczyną w miejscu, które jest bardziej przyjazne dla społeczności LQTBIQ+.

Gdy kobieta staje się uzależniona od OxyContin, jej historia odzwierciedla stan całych społeczności z powodu działania narkotyku. Niepewność obywateli, rabunki oraz nieobecności w szkole i pracy wpłynęły na funkcjonowanie całych miast. Były to uzupełnienie i tak już palących problemów bezrobocia i ubóstwa.

Koszmar, który wciąż trwa

W serialu rodzina Sacklerów staje przed sądem. Dzieje się tak dzięki działaniom dwóch asystentów prokuratorów federalnych i zastępcy dyrektora Drug Enforcement Administration (DEA), Bridget Meyer (Rosario Dawson). Dzięki nim rozumiemy korupcyjne zachowanie ludzi, którzy pracują w amerykańskich instytucjach publicznych.

Widzimy, jak luki w przepisach pozwoliły organom regulacyjnym Agencji Leków (FDA) pracować dla firm, które wcześniej regulowały. Widzimy również, jak strategia marketingowa Purdue zmieniła postawy wobec bólu i leczenia bólu wśród ogółu społeczeństwa i zawodów medycznych bez interwencji żadnej oficjalnej agencji.

Osoby odpowiedzialne za tę sytuację tak naprawdę nie zostały ukarane, a rodzina uniknęła jakiejkolwiek odpowiedzialności prawnej lub finansowej. Co więcej, sędzia zatwierdził plan bankructwa Purdue, który da Sacklersom szeroki immunitet prawny. Pozwoli im to zachować znaczną część swojej fortuny.

Opioidy zabiły 600.000 Amerykanów, a Sacklerowie tylko na tym skorzystali. Danny Strong był producentem wykonawczym i scenarzystą Lekomanii. Chciał, aby widzowie sami ocenili prawdziwą rodzinę Sacklerów.

Serial przedstawia skandaliczne i szokujące zachowanie Sacklera oraz brak interwencji instytucji rządowych. Możemy odczuwać tylko niewypowiedziany obrzydzenie do tej rodziny wraz z głęboką empatią dla wszystkich skrzywdzonych przez nią osób.