Przyjaźń na starość łagodzi ból jak najlepszy narkotyk

Przyjaźń w „trzeciej młodości” jest potrzebna bardziej niż kiedykolwiek. Co więcej, wiemy nawet, że jest to szczególnie korzystne dla kobiet w wieku 60 i 70 lat; w ten sposób unika się izolacji, zwiększa się motywacja i entuzjazm.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia, 2021

Przyjaźń na starość stanowi istotny filar dobrego samopoczucia osoby. Na tym etapie życia ludzkiego decydujące znaczenie mają nadal więzi społeczne. Tak bardzo, że możemy ich tak potrzebować, jak w naszych nastoletnich latach.

Towarzystwo, zachęta, wspólnota, wymiana, zaufanie, czułość, bliskość… To wszystko to autentyczne składniki odżywcze dla osób starszych.

Aby zrozumieć, dlaczego przyjaźń na starość ma takie znaczenie, warto zastanowić się nad pewnym faktem. Jednym z największych problemów osób starszych jest izolacja społeczna. I powiedzmy sobie szczerze, samotność nas zaraża, więzi, przygnębia i gasi nasze życie.

Podobnie, jest jeszcze jeden ciekawy fakt. Tym razem chodzi o nic innego jak założenie, że samotność i starość idą w parze. I jest to coś, czego nie należy ignorować.

Często możemy powiedzieć starszej osobie, która straciła współmałżonka, że ​​nie ma innego wyjścia, jak tylko się z tym pogodzić. Pogląd, że samotność jest stanem, który muszą zaakceptować osoby starsze, jest formą dyskryminacji i zniekształceniem kulturowym, które należy skorygować.

Jakość życia w każdym wieku jest niezbywalnym prawem człowieka, a niechciana samotność nie jest czymś, do czego powinniśmy się przyzwyczajać.

Teneesse Williams powiedział, że życie jest w dużej mierze tym, co robimy z wybranymi przez nas przyjaciółmi. Posiadanie tych więzi w naszym codziennym życiu jest sposobem na nadanie sensu, rozpędu i znaczenia naszej egzystencji. Coś niezbędnego w każdym wieku.

Przyjaźń na starość jest tak silna jak farmaceutyki

W miarę jak dojrzewamy i przechodzimy przez nasz cykl życia, wiele się uczymy o przyjaźni. Nie definiujemy tej więzi tak samo, gdy mamy 20 lat, niż gdy mamy 60.

Uczymy się o człowieku, o związkach, a także odkrywamy, kto zasługuje na nasze uczucie, a z kim lepiej dać sobie spokój. Stajemy się bardziej selektywni i dokładnie wiemy, czego chcemy.

Z drugiej strony jest jeszcze coś, co definiuje osoby starsze. Fakt, że dochodzenie do zaawansowanego wieku wiąże się z bardziej ograniczoną lub mniej dostępną siecią rodzinną. Do straty małżonka dokłada się – czasami – puste gniazdo, brak w pobliżu dzieci, rodzeństwa, wnuków…

Izolacja społeczna jest tym cieniem, który wisi nad starszą osobą i który można rozwiązać tylko poprzez jeden sposób: przyjaźnie.

Czasami dyskutuje się o tym, jak duże znaczenie mają sąsiedzi lub pracownicy opieki społecznej, którzy składają wizyty domowe. Jednak z emocjonalnego punktu widzenia nie mają oni żadnego znaczenia. Wsparcie socjalne jest użyteczne i korzystne, ale nie wychodzi poza ten poziom, gdzie można wzbudzać iluzję i nadzieję.

Więzy przyjaźni poprawiają zdrowie psychiczne bardziej niż więzi z krewnymi

Wydział Gerontologii Uniwersytetu Karoliny stwierdził w pewnym badaniu, że przeciętnie, gdy osiągamy starość, przyjaźnie mogą odgrywać zasadniczą rolę. Dzieje się tak, ponieważ mają silniejszy wpływ na samopoczucie psychiczne niż towarzystwo niektórych członków rodziny.

To ma swoje wyjaśnienie. To prawda, że ​​ojciec lub matka kocha swoje dzieci i wnuki; jednak nie zawsze ma je na co dzień. Jednak posiadanie kręgu przyjaciół oznacza kontakty towarzyskie, wychodzenie z domu, posiadanie krótko- i długoterminowych projektów, dzielenie się troskami, smutkiem, radościami, zwierzeniami…

Cała ta dynamika stymuluje mózg w życiu codziennym i wywołuje pozytywne emocje. Przyjaźń na starość jest więc nieodzownym filarem, prawie tak samo jak przyjaźń samej rodziny.

Przyjaźń na starość daje niezależność, a to dobrze wpływa na samopoczucie

Dotarcie do trzeciej „stacji młodości” w cyklu życia nie oznacza utraty pragnień i marzeń. Kilka zmarszczek na twarzy nie gasi chęci do dalszych doświadczeń. Strach przed starością i istniejące uprzedzenia wobec osób starszych zniekształcają obraz tego etapu egzystencji.

Jest jednak coś, co musimy rozważyć. Wiele osób dobiega sześćdziesiątki lub siedemdziesiątki z różnymi niezaspokojonymi potrzebami społecznymi, co może prowadzić do izolacji, egzystencjalnego niezadowolenia i depresji. Wszystko to może się całkowicie odwrócić, jeśli masz znaczące i stymulujące przyjaźnie.

W wielu przypadkach wejście w ten etap może stać się momentem, w którym możesz cieszyć się czasem bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Towarzystwo innych osób w podobnym wieku i w tej samej sytuacji może zachęcić do rozpoczęcia nowych projektów.

W wielu przypadkach można nawet wyjść naprzeciw oczekiwaniom i doświadczeniom, których nie można było osiągnąć w młodości z powodu nieskończonych czynników.

Kobiety o wiele bardziej cieszą się swoim kręgiem przyjaciół

Fakt, że kobiety o wiele bardziej delektują się przyjaźnią na starość, ma swoje wytłumaczenie. Średnia długość życia jest wyższa w przypadku płci żeńskiej. To one więc najprawdopodobniej będą mieszkać samotnie. Jednak bliskość innych ludzi, przyjaciół w ich wieku, owocuje bezpośrednim wpływem na ich zdrowie fizyczne i psychiczne.

Przyjaźń u osób starszych wyraża się w o wiele bliższej więzi. Te zażyłe, intymne relacje wnoszą więcej wymiany i satysfakcji, tak potrzebnych na co dzień. To wspaniały sposób na ograniczenie izolacji i poprawę jakości życia. Jednak musimy również zastanowić się nad jednym aspektem. Nasze społeczeństwo musi ułatwiać te relacje.

Sama społeczność lokalna powinna faworyzować przestrzenie spotkań między seniorami, a także działania, które zachęcają ich do entuzjazmu i krótkoterminowych i długoterminowych celów. W przyszłości, w której społeczeństwo będzie się coraz bardziej starzało, potrzebujemy bieżących zmian, które zaowocują w przyszłości.