Powody, dla których introwertycy i ekstrawertycy różnią się od siebie

Czy kiedykolwiek zadawałeś sobie pytanie, dlaczego introwertycy i ekstrawertycy są tak różni? Ma to związek z okablowaniem ich mózgów. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Introwertycy i ekstrawertycy różnią się od siebie. Ale dlaczego? Stoję w tłumie przed sceną w małym klubie muzycznym. Moi dwaj ekstrawertyczni przyjaciele są po obu stronach mnie. Kołyszą się wraz z nucącą piosenkarką i uśmiechają się. Wierzcie lub nie, ale przez chwilę dobrze się bawiłam. Jednak teraz jestem gotowa wrócić do domu i znaleźć swoje łóżko. Głośna muzyka i gęsty tłum obcych mi przeszkadzają.

Co najważniejsze, rozmowy, które prowadziłam przez całą noc, sprawiły, że poczułam się wyczerpana. To po prostu za dużo, za długo dla takiego introwertyka jak ja. Wolałabym być w spokojnej samotności mojego mieszkania. Tylko ja, bez hałasu, może jakaś świetna książka . Internet także pomaga mi skierować się do wewnątrz siebie i naładować się po tak wielu spotkaniach towarzyskich. Ale moi ekstrawertyczni przyjaciele prawdopodobnie mogliby zostać na koncercie, gawędząc długo po bisach.

Po wyjściu poczują się naładowani energią i nie będą potrzebować czasu na regenerację. Dlaczego reaguję tak inaczej niż moi ekstrawertyczni przyjaciele na tę samą sytuację? Ma to związek z pewnymi kluczowymi różnicami w okablowaniu mózgów introwertyków.

Oto krótki przewodnik po kilku kluczowych powodach, dla których introwertycy i ekstrawertycy różnią się od siebie.

-Jane Austen-

Badania Carla Junga

Carl Jung wymyślił terminy introwertyk i ekstrawertyk w latach dwudziestych. Zapoczątkował także psychologię analityczną. Zrobił to, aby opisać kontrastujące typy osobowości i wyjaśnić, dlaczego różne sposoby spędzania czasu pobudzają ludzi na różne sposoby. Postawił więc hipotezę, że ekstrawertycy czerpią energię z interakcji społecznych i środowiska zewnętrznego.

Ponadto czują się nieswojo i niespokojnie, gdy zostają sami. Z drugiej strony, introwertycy, wyjaśnił Jung , uzupełniają swój poziom energii, gdy znajdują się w cichym otoczeniu. W przeciwieństwie do ekstrawertyków uważają, że środowiska towarzyskie są zbyt stymulujące i zbyt wymagające.

Dlatego introwersja i ekstrawersja znajdują się na przeciwległych końcach tego samego spektrum. Każdy porusza się w górę i w dół spektrum w zależności od czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Jednak dana osoba ma tendencję do preferowania jednego typu osobowości.

Różnica w dopaminie

Różnica między mózgami introwertyków i ekstrawertyków polega na sposobie, w jaki reagują na neuroprzekaźnik dopaminę . Dopamina to substancja chemiczna uwalniana przez mózg. Daje osobie motywację do osiągania zewnętrznych celów i otrzymywania zewnętrznych nagród. Na przykład dopamina motywuje osobę do zarabiania większych pieniędzy i powiększania kręgu przyjaciół.

Co najważniejsze, dzięki dopaminie wszyscy stajemy się bardziej czujni na otoczenie i bardziej rozmowni. Mamy też większą motywację do podejmowania działań, które postrzegamy jako wysoce ryzykowne. Introwertycy i ekstrawertycy mają w mózgach równe ilości dopaminy. Jednak główną różnicą między obiema kategoriami jest aktywność sieci nagrody dopaminowej.

Innymi słowy, „sieć nagrody dopaminowej jest bardziej aktywna i dynamiczna w introwertycznych mózgach”, mówi Kaufman. Scott Barry Kaufman jest dyrektorem The Imagination Institute. Kiedy ekstrawertyk wybiera się na wydarzenie towarzyskie, czuje się dobrze i jest pełen energii. Z drugiej strony introwertyk poczuje się przestymulowany.

Nie jest to niespodzianką dla moich ekstrawertycznych przyjaciół, dla których hałas i tłum na koncercie były zabawne. Ta intensywność stymulacji działała jak wskaźnik emocji. Innymi słowy, czuli, że osiągają swój cel. Swoją nagrodę za spotkania towarzyskie i zabawny wieczór. Ale dla mnie, w miarę upływu nocy, gwar był uciążliwy i męczący, ponieważ hałas nadmiernie mnie stymulował.

Dla introwertyków acetylocholina jest odpowiedzią

Czy wiesz, że introwertycy wolą polegać na innym neuroprzekaźniku zwanym acetylocholiną? Autorka Christine Fonseca napisała to w swojej genialnej książce. Opublikowała dzieło pod tytułem Quiet Kids: Help Your Introverted Child Succeed in an Extroverted World w 2013 roku. Podobnie jak dopamina, acetylocholina jest połączona z przyjemnością. Ale różnica polega na tym, że acetylocholina sprawia, że czujemy się dobrze, gdy zwracamy się do wewnątrz siebie.

Wzmacnia nasze zdolności do głębokiego myślenia, refleksji i myślenia o jednej rzeczy przez długi czas. Pomaga to również wyjaśnić, dlaczego introwertycy lubią spokojne otoczenie. W końcu łatwiej jest zwrócić się do wewnątrz, kiedy nie zajmujemy się stymulacją zewnętrzną. Kiedy odpoczywam w domu w samotności, czy to zagubiona w książce, czy oglądając Netflix, pławię się w przyjemnych efektach acetylocholiny.

Różnice w układzie nerwowym

Układ nerwowy podzielony jest na dwie odrębne części. Na przykład jest to strona współczulna i strona przywspółczulna. Po pierwsze, strona współczulna odnosi się do „walki, strachu lub ucieczki”. Natomiast strona przywspółczulna pozwala nam odpocząć i strawić pożywienie. To kolejny element układanki introwertyczno-ekstrawertycznej. Doktor Laney omówiła to w swojej książce The Introvert Advantage: Thriving in an Extrovert World .

Acetylocholina łączy się z przywspółczulną stroną układu nerwowego. Ludzie nazywają to stroną „zdławienia” lub „odpoczynku i trawienia”. Kiedy angażujemy stronę przywspółczulną, nasze ciało oszczędza energię. Wycofujemy się więc ze środowiska zewnętrznego. Nasze mięśnie się rozluźniają, magazynujemy energię i metabolizujemy jedzenie. Nasze źrenice zwężają się, aby ograniczyć wchodzące światło.

Obniża się nasze tętno i ciśnienie krwi. Zasadniczo nasz organizm przygotowuje się do hibernacji i kontemplacji. Oczywiście są to dwie rzeczy, które introwertycy lubią najbardziej. Zarówno introwertycy, jak i ekstrawertycy używają obu stron swojego układu nerwowego, tak jak używają obu neuroprzekaźników.

Ekstrawertycy mają tendencję do faworyzowania przeciwnej strony układu nerwowego, strony współczulnej, zwanej „pełną przepustnicą” lub „walcz, uciekaj”. Ta strona mobilizuje nas do odkrywania. Czekamy na nowe rzeczy i bycie aktywnym, odważnym i dociekliwym. Nasz mózg jest czujny, jednocześnie skupiając się na swoim otoczeniu. Poziom cukru we krwi i wolne kwasy tłuszczowe podnoszą się, aby dać nam więcej energii.

Po drugie, spowalnia się trawienie i ogranicza myślenie. Przygotowujemy się do podejmowania szybkich decyzji. Ekstrawertycy najwyraźniej żyją dzięki byciu naładowanymi przez dopaminę. Naładowanymi dobrymi uczuciami, które stworzyli, gdy angażowali stronę współczulną. Jednak dla nas introwertyków to zdecydowanie za dużo.

Dlaczego introwertycy mają tendencję do myślenia?

To kolejna ważna różnica między introwertykami a ekstrawertykami. Kiedy mózg ekstrawertyka otrzymuje informacje ze świata zewnętrznego, podróżuje ona krótką ścieżką. Innymi słowy, przechodzi przez różne obszary mózgu, gdzie jest przetwarzana przez cztery zmysły: dotyk, smak, dźwięk i wzrok.

Z drugiej strony, kiedy mózg introwertyka otrzymuje bodziec ze świata zewnętrznego, jest to inna sytuacja. Dlatego ścieżka, przez którą przechodzi informacja, jest znacznie dłuższa. Informacje przechodzą przez wiele obszarów mózgu, w tym:

• Po pierwsze, prawą przednią wyspę.
• Obszar Broca.
• Po trzecie, prawy i lewy płat czołowy.
• Wreszcie lewy hipokamp.

Prawa przednia wyspa to obszar obejmujący empatię, myślenie emocjonalne i autorefleksję. Obszar Broca aktywuje samorozmowę i planuje przemowy. Prawy i lewy płaty czołowe planują i wybierają pomysły i działania. Lewy hipokamp decyduje o tym, jakie rzeczy są ważne i osobiste i umieszcza je w pamięci długoterminowej.

Informacja przechodzi długą drogę, gdy introwertyk otrzymuje bodziec ze świata zewnętrznego. Jest to powód, dla którego introwertycy dłużej mówią, reagują i podejmują decyzje.

Introwertycy mają więcej istoty szarej z przodu mózgu

Czy wiesz, że kora przedczołowa jest częścią mózgu, która reguluje osobowość? Co najważniejsze, reguluje również między innymi podejmowanie decyzji i zachowania społeczne. Według genialnego badania opublikowanego w Journal of Neuroscience introwertycy mają większą i grubszą materię szarą. To rodzaj tkanki w mózgu, w której zachodzi większość jej aktywności.

Zgodnie z odkryciem, jest zlokalizowana w korze przedczołowej. Kora przedczołowa to miejsce w mózgu związane z abstrakcyjnym myśleniem i podejmowaniem decyzji. Z drugiej strony ekstrawertycy mają cieńszą istotę szarą w tym samym obszarze. Co to dokładnie oznacza? Oznacza to, że introwertycy poświęcają więcej swojej energii i zasobów na myślenie abstrakcyjne. A ekstrawertycy mają skłonność do życia chwilą.

Dlaczego introwertycy i ekstrawertycy różnią się od siebie?

Krótko mówiąc, istnieje wiele różnic między introwertykami a ekstrawertykami. Czy introwertycy nie lubią innych? Często ludzie tak naprawdę nie rozumieją introwersji. Dlatego mogą mieć błędny pogląd, że introwertycy są nieśmiali, aspołeczni, samotni lub niegrzeczni. Na koncercie rzuciłam się do drzwi przy pierwszej nadarzającej się okazji, zostawiając moich ekstrawertycznych przyjaciół. Wyobrażałam sobie, że niechętnie zbiorą się dopiero po ostatniej piosence.

Na przykład, kiedy zapalą się światła. Albo strażnik szorstko zaprowadzi ich do drzwi. Jednak biorąc pod uwagę sposób, w jaki działa mój introwertyczny mózg, ma to sens. Po kilku godzinach stymulacji i spotkań towarzyskich musiałam się stamtąd wydostać. Nie chodzi o to, że nie lubię ludzi. Ale kontakty towarzyskie są dla mnie bardziej męczące niż dla ekstrawertyków. Ja uwielbiam odpoczywać w domu, zwinięta w kłębek na kanapie.

Innymi słowy, potrzebuję spokojnego, znajomego otoczenia, w którym odprężę się i zrelaksuję. Na pewno pójdę na kolejny koncert i znów będę spędzać czas z ekstrawertykami. Ale dopiero po jakimś kojącym czasie w samotności. Ani chwili wcześniej. Czy też jesteś introwertykiem?

Mam nadzieję, że powyższe rozróżnienie Ci pomogło. Niestety świat może być zagmatwany, a ekstrawertycy nie zawsze nas rozumieją. To nic – bycie cichym i zamyślonym jest zupełnie normalne.