Kilka wskazówek, jeśli masz w rodzinie osobę cierpiącą na BPD

Rodzina zazwyczaj odgrywa fundamentalną rolę w życiu osoby cierpiącej na BPD. Dlatego też, gdy proponowane są jakiekolwiek interwencje, zaleca się uwzględnienie wpływu rodziny i zaangażowanie jej w każdy plan terapeutyczny.

Zaburzenie osobowości borderline (BPD) jest jednym z najbardziej złożonych zaburzeń osobowości. Jedną z cech charakterystycznych tego stanu jest to, że wpływa on na sposób, w jaki osoba cierpiąca odnosi się do innych. W rzeczywistości, jeśli jesteś krewnym osoby cierpiącej na BPD, będziesz żył w konfliktowym środowisku. Dlatego w tym artykule podamy Ci kilka praktycznych rad.

Chociaż BPD jest stanem przewlekłym i inwazyjnym, nie oznacza to, że nie można go leczyć. Co więcej, jak się za chwilę przekonasz, pomoc rodziny może poprawić rokowanie osoby cierpiącej na BPD. To z kolei sprzyja bardziej stabilnemu i harmonijnemu środowisku rodzinnemu, które generuje dobre samopoczucie.

BPD a relacje rodzinne

BPD to stan, który generuje różnego rodzaju niestabilność. Emocje osoby cierpiącej są zaburzone, a jej stan emocjonalny ulega dużym wahaniom. Co więcej, pojawia się zachowanie destrukcyjne, zarówno w stosunku do siebie, jak i do innych. Nic dziwnego, że ma to bezpośredni wpływ na relacje międzyludzkie osób dotkniętych tym zaburzeniem. W rzeczywistości stają się one bardziej konfliktowe z powodu zależności i strachu przed porzuceniem.

Dlatego jeśli jesteś krewnym osoby cierpiącej na BPD, musisz stawić czoła pewnym wyzwaniom. Kay i in. (2018) przeprowadzili badanie na temat doświadczeń osób, których członkowie rodziny cierpieli na BPD. Zidentyfikowali oni konflikty małżeńskie, problemy finansowe i trudności adaptacyjne. Okazało się również, że członkowie rodziny otrzymywali niewielkie wsparcie od profesjonalistów, ponieważ działania profesjonalistów były skoncentrowane bardziej na pacjencie.

Zalecenia

Jedną z problematycznych kwestii u osób o zaburzeniu osobowości typu borderline są więzi emocjonalne. Dowody sugerują, że zaangażowanie rodziny w ich leczenie przynosi pozytywne skutki.

Fitzpatrick, Wagner i Monson (2019) przeprowadzili systematyczny przegląd metod leczenia BPD. Doszli oni do wniosku, że sesje terapeutyczne skoncentrowane na bliskich relacjach wykazały wysoki poziom skuteczności. Dlatego włączenie członków rodziny w leczenie może być niezbędne, aby jakakolwiek interwencja zakończyła się sukcesem.

Jako członek rodziny osoby cierpiącej na BPD, z wielu powodów będziesz potrzebować wsparcia. Musisz nie tylko nauczyć się, jak zarządzać relacjami z chorym krewnym, ale także opracować zasoby, aby radzić sobie z dyskomfortem, który odczuwasz z powodu zaistniałej sytuacji.

W dalszej części artykułu przyjrzymy się kilku przydatnym rekomendacjom dotyczącym życia z osobą cierpiącą na BPD.

1. Pamiętaj, że powrót do zdrowia będzie powolny i złożony

Zaburzenia osobowości są stanami przewlekłymi, które z czasem jeszcze się rozwijają. Nie pojawiają się one z dnia na dzień i nie można oczekiwać natychmiastowej poprawy. Ponadto wzorce zachowań i schematy mentalne osoby cierpiącej są mało elastyczne. Dlatego dokonywanie u niej jakichkolwiek zmian wymaga czasu.

Z tego powodu ważne jest, aby wykazywać się cierpliwością. Należy unikać zwrotów typu „Dasz radę” i „Wszystko zależy od Ciebie”. To dlatego, że mogą one wygenerować lub podsycić w cierpiącym przekonanie, że w przeciwnym razie go porzucisz. Tego rodzaju postawa wywoła również konfliktową dynamikę i związane z nią problemy.

2. Ustal rutynę i utrzymuj harmonię

Osoba cierpiąca na BPD ma tendencję do braku kontroli i skłonności do chaosu. Dlatego jej środowisko rodzinne powinno być spokojne i uporządkowane.

Chociaż na początku każdemu członkowi rodziny może być trudno się przystosować, ważne jest, aby podtrzymywać tego rodzaju nawyki. Stwarza to cierpiącemu optymalne środowisko do poprawy jego stanu psychicznego.

3. Zwracaj uwagę na osobę z zaburzeniem, ale nie tylko wtedy, gdy przejawia destrukcyjne zachowania

Jako członek rodziny osoby cierpiącej na BPD możesz mieć tendencję do ignorowania jej, chyba że wykazuje jakieś destrukcyjne zachowanie. Może to jednak stać się źródłem problemów. Dzieje się tak dlatego, że jeśli osoba z zaburzeniem otrzymuje od innych uwagę tylko w problematycznych momentach, wzmacnia to jej negatywne zachowanie. Dlatego ważne jest, aby spędzać z nią czas i jej słuchać, aby nie czuła, że myślisz o niej tylko wtedy, gdy cierpi.

4. Ustal zdrowe granice

Bycie cierpliwym i troskliwym nie oznacza, że musisz być zbyt pobłażliwy i znosić wszelkie nadużycia ze strony osoby z zaburzeniem. W rzeczywistości ważne jest, abyś jasno i asertywnie komunikował granice co do tego, co jesteś gotowy tolerować. Jeśli osoba zachowuje się agresywnie lub obraźliwie, najlepiej wycofać się, aby zrozumiała, że jej zachowanie do niczego nie prowadzi.

Ponadto musi ona rozumieć konsekwencje swoich działań i mieć świadomość, że jej zachowanie ma realny wpływ na świat i innych ludzi. Jeśli nie, nadal będzie sądzić, że może robić to, co chce i że ujdzie jej to na sucho.

5. BPD – opracuj realistyczne cele

Jeśli jesteś krewnym osoby cierpiącej na BPD, musisz ustalić realistyczne cele co do harmonijnego współistnienia. Na przykład dążenie do tygodnia bez kłótni jest prawdopodobnie nierealne. Bardziej przydatne i możliwe do spełnienia byłoby zaproponowanie wyrażania wszelkich negatywnych uczuć w sposób pełen szacunku, bez krzyków.

6. Współpracuj, aby rozwiązywać konflikty

Nawet w rodzinach, w których nie ma zaburzeń, problemy są nieuniknione. W idealnych warunkach, jako rodzina, powinniście współpracować, aby rozwiązywać wszelkie tarcia i nieporozumienia. Upewnij się, że uwzględniasz w tym osobę cierpiącą na BPD. Nawet jeśli problem nie jest z nią bezpośrednio związany, powinna ona uczestniczyć w jego rozwiązywaniu.

Upewnij się, że ustaliłeś, co wszyscy członkowie rodziny mogą zrobić, aby problem się nie powtórzył. Jest to punkt wyjścia do osiągnięcia porozumienia, którego wszyscy będą przestrzegać.

7. BPD – konsekwencja w leczeniu i stosowanie się do zaleceń

Ważne jest również, aby w proces leczenia byli zaangażowani wszyscy. Dlatego zawsze należy brać pod uwagę zalecenia psychologa i psychiatry. W przypadku, gdy którakolwiek z sugestii specjalistów nie przyniesie efektu lub wydaje się przynosić efekt przeciwny do zamierzonego, należy ich o tym niezwłocznie poinformować.

Korzystając z powyższych zaleceń, przyczynisz się do poprawy ogólnej sytuacji chorej osoby oraz innych członków Twojej rodziny. Najważniejsza jest wspólna praca nad poprawą atmosfery rodzinnej. Ostatecznie przyczyni się to do ogólnego dobrego samopoczucia wszystkich członków rodziny.