Choroba Alzheimera- cierpi na nią moja córka

“Mamo, mam Alzheimera i chcę się z tobą pożegnać, bo niedługo nie będę w stanie.” Tak powiedziała Mari do swojej matki, gdy odkryła, że ​​mając zaledwie 48 lat postawioną jej taką diagnozę. Choroba Alzheimera zawsze była chorobą związaną ze starością. Ale staje się coraz bardziej powszechna u młodych ludzi.

Choroba Alzheimera jest chorobą neurodegeneracyjną, która powoduje pogorszenie funkcji poznawczych i spadek niektórych funkcji mózgu. Jej główną konsekwencją jest utrata pamięci, prowadząca do tego, że wraz z jej postępem, chorzy nie są w stanie rozpoznać własnej rodziny. Kto jest najbardziej na nią podatny? Osoby powyżej 65 roku życia.

Wiele lat temu myśleliśmy, że dzieci będą musiały radzić sobie z tą chorobą, jeśli dotknie ich rodziców. Ale role się zmieniły. Teraz wielu rodziców musi dbać o swoje dzieci z chorobą Alzheimera.

Choroba Alzheimera w młodszym wieku szybciej odbiera życie

Jason był młodym, pełnym życia, pracowitym 36-letnim Amerykaninem. Jednak zaledwie rok po tym, jak zaczął pisać notatki na ręce, by pamiętać o różnych rzeczach, nie był już w stanie nadążać za codziennymi sprawami. Pewnego dnia zgubił się nawet w drodze powrotnej do domu. A potem, zimą 2012 roku, nie był już w stanie umocować świątecznych lampek w swoim domu.

Był bardzo zdezorientowany. Zaczął wątpić we wszystko, więc postanowił odwiedzić psychologa, który skierował go do neuropsychologa. Po wielu testach diagnoza była jasna. Jason w wieku 36 lat cierpiał na Alzheimera. Jego życie trwało krótko; zmarł w 2013 roku.

Przypadki Jasona i Mari nie należą do rzadkości. Choroba Alzheimera odbiera życie wielu młodym ludziom, którzy właśnie założyli rodzinę. Ludziom, którzy dopiero zaczynają osiągać swoje cele. Choroba przychodzi w czasie, gdy patrzą w przyszłość oczami pełnymi nadziei, marząc o tym, czego mogą doświadczyć.

Choroba Alzheimera zaczyna się od zapominania i “normalnych” problemów z pamięcią. Mogą to być objawy ostrzegawcze nie mające jasnych przyczyn.

Kolejnym ważnym pytaniem w przypadku Alzheimera jest jej pochodzenie. Istnieją pewne kontrowersje co do tego, co ją powoduje, ponieważ niewielu ludzi zapada na nią z powodów genetycznych lub przypadków zachorowań w rodzinie. Jednak należy o tym pamiętać. Alzheimer może mieć również związek z traumatycznym wydarzeniem, zarówno fizycznym, jak i psychicznym, lub cukrzycą typu 2.

Wczesne objawy ostrzegawcze w chorobie Alzheimera

“Nie pamiętam, czego szukałem.” “Szybko zapominam o różnych rzeczach.” “Kiedy ludzie zastanawiają się, dlaczego dwa razy pytam o to samo, czuję się zawstydzony i zamykam się w łazience, by płakać“. Tak właśnie 54-letnia profesor uniwersytetu Carmen García opisuje swoje doświadczenia z tą chorobą.

Wczesne znaki ostrzegawcze mogą być bardzo subtelne. Do tego stopnia, że możemy je zignorować. Ale zasługują na uwagę, ponieważ mogą być początkami wczesnej wersji choroby. Na co musimy zwracać uwagę?

• Gdy zapominanym o ostatnio zdobytych informacjach i zaczynamy potrzebować coraz więcej pomocy w zapamiętywaniu rzeczy (dat, wydarzeń itp.).
• Gdy mamy trudności z koncentracją, rozwiązywaniem problemów i robieniem rzeczy, które kiedyś zajęłyby znacznie mniej czasu niż obecnie.
• Problemy z prowadzeniem samochodu lub opłacaniem rachunków.
• Dezorientacja, związana z czasem lub miejscem.
• Problemy z użyciem słów. Gdy nie możemy znaleźć synonimu lub wypowiedzieć jakiegoś słowa.
• Brak inicjatyw i wahania nastroju.

Wsparcie rodziny jest sprawą fundamentalną, ponieważ osoba z chorobą Alzheimera czuje się sfrustrowana, zdezorientowana, smutna, bezradna i odizolowana.

Wielu rodziców czuje się przytłoczonych, gdy dowiadują się, że ich dziecko ma tę chorobę. Za każdym razem, gdy o tym myślą, nie mogą powstrzymać się od płaczu. Choroba Alzheimera jest bardzo skomplikowanym schorzeniem i nadal nie ma na nią lekarstwa. Wcześniej tylko starsze pokolenia musiały przechodzić przez to z czym teraz muszą się mierzyć coraz młodsi ludzie.