Teoria szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego: modułowość mózgu

Teoria szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego jest kontrowersyjnym, ale ciekawym wyjaśnieniem tego jak działa umysł. Zgodnie z tym modułowym podejściem, nasz mózg składa się z wysoce wyspecjalizowanych „aplikacji” do rozwiązywania określonych problemów w najbardziej efektywny sposób. Tak więc nasz umysł jest połączeniem określonych obszarów lub narzędzi, podobnie jak szwajcarski scyzoryk.

Idea, jaką jest teoria szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego została pierwotnie przedstawiona w 1992 r. Przez antropologa Johna Tooby’ego i psychologa Ledę Cosmidesa. Warto zauważyć, że ta perspektywa, a także koncepcja modułowości wyjaśniająca procesy percepcyjne i poznawcze, jest wysoce krytykowana przez ekspertów neurobiologii.

Filozof Jerry A. Fodor spędził całe życie na badaniu ludzkiej struktury poznawczej. Był ekspertem w dziedzinie językoznawstwa, logiki, semiotyki, psychologii, informatyki i sztucznej inteligencji. Jedną z jego najbardziej istotnych prac była Modułowość Mózgu, która została opublikowana w 1983 roku.

Teoria szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego

Teoria szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego ma aspekt, z którym wszyscy eksperci mogą się zgodzić. Dr Fodor zauważył, że mózg jako fizyczna i obserwowalna istota, staje się łatwiejszy do nauki dzięki postępowi technologicznemu. Istnieje jednak punkt, w którym badanie umysłu wprowadza inny, bardziej abstrakcyjny i nieprecyzyjny poziom, w którym technologia traci swoją wartość.

Ta teoria, która znajduje się w połowie drogi między filozofią a psychologią, jest szczególnym sposobem definiowania i wyjaśniania naszych procesów poznawczych.

Zagłębmy się w zasady, które definiują teorię szwajcarskiego noża oficerskiego

Moduły mózgu

W 1950 r. językoznawca i filozof Noam Chomsky zaczął bronić jednej ze swoich najbardziej znanych teorii: język nie jest wyuczonym zachowaniem, lecz funkcjonalną i wrodzoną zdolnością. To założenie później zainspirowało dr Fodora.

• Zainspirowała go także praca Turinga nad matematycznymi modelami komputerowymi. Krok po kroku stworzył podstawy swojego podejścia, które mówi, że umysł jest podzielony na wyspecjalizowane moduły.
• Nazwał je „zdolnościami psychologicznymi”. Tak więc każdy proces Twojego umysłu jest podzielony na różne wyspecjalizowane moduły, jak unikalne programy na komputerze. Dlatego istnieje inny moduł dla odczuć i percepcji, inny dla woli, inny dla pamięci, a jeszcze inny dla języka.

Zwolennicy teorii szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego

Jerry A. Fodor opublikował swoje teorie w swojej książce Modułowość mózgu (1983). Później lekarze Tooby i Cosmides zdefiniowali teorię szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego opartą na pracy Fodora.

Chociaż ta teoria jest kontrowersyjna, wielu naukowców wciąż jej broni. Nancy Kanwisher, profesor i badacz w MIT Department of Brain and Cognitive Sciences, popiera tę teorię.

Jedna z jej najpopularniejszych rozmów TED odbyła się w 2014 r. Podczas tej mowy wyjaśniła ważność teorii szwajcarskiego scyzoryka oficerskiego. W rzeczywistości przeprowadziła kilka badań naukowych, które potwierdzają tą ideę. Zostały one opublikowane w Journal of Neuroscience.

Prozopagnozja

Coś, co Dr Kanwisher zaobserwowała za pomocą MRI jest fakt, że wiele obszarów mózgu nie komunikuje się ze sobą. W ten sposób działają w sposób odizolowany.

Przykładem jest prozopagnozja, która jest stanem, w którym osoba na to cierpiąca widzi doskonale, ale nie jest w stanie rozpoznać ludzi. Dzięki temu są w stanie zobaczyć swoje dzieci, ale nie są w stanie ich rozpoznać, gdy odbierają je ze szkoły.

Teoria ta stwierdza, że ​​wiele wyspecjalizowanych obszarów mózgu pracuje jako moduły, takie jak te, które przetwarzają kolory, kształty, ruch i mowę.

Krytyka teorii mózgu modułowego

Wiele osób uważa to za uproszczone podejście, w którym dobór naturalny nie jest wykluczony. Ta perspektywa mówi, że nasze zachowanie jest jak program, który zdobywamy w miarę upływu czasu. Zatem każdy proces lub funkcja rozwija się i specjalizuje niezależnie od reszty.

Badania takie jak te opublikowane w czasopiśmie PLOS Biology wskazują na ryzyko zaakceptowania teorii modułowej, ponieważ mózg nie jest rozdrobnionym bytem. To znacznie bardziej skomplikowane.

Pomimo faktu, że niektóre obszary mózgu nie komunikują się ze sobą, mózg nie działa poprzez różne wyspecjalizowane i oddzielne sekcje. Ponadto, mózg jest przeznaczony do wymiany informacji i pracy jako jeden podmiot.

Używamy różnych pojęć, wniosków, procesów i indukcji. Dlatego jesteśmy znacznie bardziej skomplikowani, fascynujący i nieprzewidywalni.