Syndrom hiper empatii: co za dużo to niezdrowo

To tak, jakby ludzie cierpiący na syndrom hiper empatii mieli długie anteny, które wychwytują każdą poruszającą się wokół nich emocję.

Ale w końcu gubią się w potrzebach innych ludzi i zatruwają się nadmiernym współczuciem, nawet poczuciem winy za ból, którego doświadczają inni. A to bywa bardzo bolesne i wyczerpujące.

Być może jesteś zaskoczony, że to “syndrom”. Czy przesadzamy przypisując pozornie “normalnym” zachowaniom jakiś rodzaj patologii?

Odpowiedź brzmi: nie, mamy ku temu powód. Jeśli DSM-V określa syndrom hiper empatii jako charakterystyczną cechę zaburzeń osobowości, to nie dzieje się tak bez powodu.

Każde zachowanie, które utrudnia kontakt z innymi ludźmi, powoduje cierpienie i uniemożliwia prowadzenie normalnego życia, wymaga diagnozy i jakiegoś pewnego rodzaju leczenia.

Dlatego osoby o zbyt dużej empatii lub hiper-empatii, które wykazują uporczywy niepokój i niezdolność do funkcjonowania w życiu społecznym, osobistym i zawodowym, wykazują oznaki zaburzenia osobowości.

Teraz ważne jest, aby wyjaśnić, że istnieje różnica między byciem naprawdę wrażliwym a syndromem hiper-empatii.

Na przykład w interesującej książce “Kobiety, które kochają psychopatów”, psychiatra Sandra L. Brown mówi o tym, że wiele kobiet nie tylko jest pełnych zrozumienia dla psychopatycznych zachowań swoich partnerów, ale wręcz je usprawiedliwiają.

Innymi słowy, ich nadmierna empatia całkowicie uniemożliwia wyraźne dojrzenie drapieżnika stojącego przed nimi. W rzeczywistości używają niewiarygodnie wyrafinowanych i sprytnych sposobów usprawiedliwiania brutalnych działań swoich partnerów. Jest to wyraźny dowód na to, że syndrom hiper-empatii jest zaburzeniem wartym przemyślenia i mówienia o nim w szerszym zakresie.

Empatia i hiper-empatia, cienka linia między równowagą a patologią

Jeśli empatia jest pozytywnym, użytecznym i pożądanym atrybutem, możesz pomyśleć, że nie ma nic złego w posiadaniu jej “zbyt wiele” . Ale jak ze wszystkim w życiu, nadmiar nigdy nie jest dobry i najlepiej jest zachować zdrową równowagę.

Hiper-empatia wpływa na zdolność oddzielania się od innych ludzi. Empatia pomaga ci postawić się na miejscy innej osoby. Ale ważne jest, aby określić, że kiedy to zrobisz, nigdy nie możesz przestać być sobą.

Ważne jest również rozpoznanie różnych rodzajów empatii, których możesz doświadczyć – zarówno tych zdrowych i tych, jakie mogą być uznane za przejaw patologii.

• Empatia emocjonalna: jest to związek z umiejętnością odczuwania emocji i tego, czego doświadcza ktoś inny oraz odczuwania współczucia dla tej osoby. Odczuwasz to, co czuje ona.
• Empatia poznawcza: Daje pełniejszą i dokładniejszą wiedzę na temat zawartości umysłu drugiej osoby. Wiesz i rozumiesz, jak się czuje.
• Nadmierna empatia lub hiper-empatia: Oznacza bycie zarówno lustrem, jak i gąbką. Nie tylko czujesz to co odczuwa druga osoba, ale także cierpisz z tego powodu. To fizyczny ból, który wywołuje lęk i sprawia, że poddajesz sie zachciankom drugiej osoby. Nie jesteś w stanie dostrzec, gdzie kończysz się ty, a gdzie zaczyna ona.

Jak to jest cierpieć na syndrom hiper empatii?

Poniżej opiszemy cechy osób z syndromem hiper-empatii, aby pomóc Ci odróżnić wrażliwość emocjonalną od patologicznej nadwrażliwości. Oprócz tego pokażemy Ci, w jaki sposób DSM-V identyfikuje te zachowania.

• Po pierwsze; osoby takie doświadczają załamania swojej tożsamości i umiejętności społecznych.
• Często rozwijają się inne zaburzenia w postaci nerwicy natręctw i psychozy.
• Mają tendencje do wahań nastroju, przechodząc z głębokiej depresji do histrionicznego, nieokiełznanego szczęścia.
• Są cierpliwie i zależnie od innych. Chcą rozwiązywać problemy wszystkich osób, aby wzmocnić wizerunek, który pragną przedstawić jako wartościowy i potrzebny. Potrzebują stałej interakcji i szukają uznania w oczach innych, wyświadczając wszelkiego rodzaju przysługi. Jeśli ktoś próbuje ustawić granice, czują się zranione i odrzucone.
• Ponadto często są nadopiekuńcze i podważają autonomię innych ludzi.
• Nadmierna empatia sprawia im poważne problemy w pracy. Czują się tak, jakby nikt nie rozumiał ich altruizmu, potrzeby wspierania i pomagania innym.
• Na końcu, łatwo dostrzec, jak przechodzą od nadmiernej empatii do żywienia urazy. Przeżyli tyle rozczarowań, że ​​w końcu odizolowali się od innych, pogrążeni w wściekłości i przygnębieniu.

Co możesz zrobić, jeśli masz w sobie zbyt dużo empatii?

W tym momencie większość z was prawdopodobnie zastanawia się, dlaczego ktoś, kto przyjmuje emocje innych ludzi tak bardzo cierpi. Cóż, w ostatnich latach nastąpił duży postęp w tej dziedzinie. W rzeczywistości naukowcy mówią dzisiaj o genetycznych i neurochemicznych przyczynach hiper-empatii.

Naukowcy czerpią dużą wiedzę z tak zwanych zaburzeń ze spektrum empatii, takich jak zespół Aspergera, zespół hiper-empatii i zaburzenie osobowości typu borderline. Jest to ciekawy temat, który zapewne przyniesie znaczące odpowiedzi i lepsze podejście do leczenia w ciągu najbliższych kilku lat.

A na razie – jeśli cierpisz na zbyt dużą empatię, najprostsza rada brzmi – poszukaj profesjonalnej pomocy.

Bez względu na to, czy przejawiasz najbardziej patologiczny rodzaj empatii, czy też po prostu jesteś nadwrażliwy, zawsze dobrym rozwiązaniem będzie nauczenie się technik, które pomogą ci ustalić ograniczenia, mieć większą kontrolę nad własnymi myślami, lepiej dbać o własne potrzeby, a także dokładniej określić własną tożsamość i poczucie własnej wartości.

Nie zapominaj, że nadmierna empatia nie tylko sprawia, że odczuwasz zdenerwowanie. Oddziela cię również od reszty świata. Na tym właśnie polega syndrom hiper empatii.

Nie warto wkraczać do świata uporczywej pustki i udręki. Zrób pierwszy krok.