Anosmia czuciowo-nerwowa: zmiany w zmyśle węchu

Żyjemy w otoczeniu zapachów, które przenikają wszystko, tworząc światy, które czasem są fascynujące, a czasem nieprzyjemne. Percepcja wszechświata węchowego może być zakłócona przez chorobę braku węchu czuciowo-nerwowego.

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Gorka Jiménez Pajares.

Ostatnia aktualizacja: 19 marca, 2023

Wyobraź sobie życie w świecie bez zapachów. Osoby z anosmią znajdują się w tej złożonej sytuacji. Nasz zmysł węchu jest, podobnie jak reszta naszych zmysłów, niezbędny do naszego przetrwania. Ostrzega nas przed pewnymi zagrożeniami w środowisku, a także pozwala na tworzenie nowych wspomnień. Właśnie dlatego anosmia czuciowo-nerwowa jest tak poważnym zaburzeniem.

Zmysł węchu jest częścią chemicznego układu neurosensorycznego (Guerra, 2016), w którym uczestniczy blisko pięćdziesiąt milionów neuronów. To dzięki temu systemowi możemy identyfikować różne molekuły i kognitywnie oznaczać je nazwami, które je charakteryzują. Na przykład „To pachnie jak cukierek” lub „Tamto pachnie jak dym”.

Zmysł węchu

Wyobraź sobie, że żyjesz w świecie, w którym ludzie nie potrafią rozpoznać ognia po zapachu. Nasz zmysł węchu, oprócz dostarczania nam przyjemnych doznań węchowych, pozwala nam przetrwać potencjalnie zagrażające życiu okoliczności. Innym przykładem jest wąchanie określonego jedzenia, aby określić, czy jest zepsute.

Twój nos wychwytuje cząsteczki, które są wydzielane przez niektóre przedmioty: tak zwane cząsteczki węchowe. Następnie dane czuciowe są przekazywane z zakończeń nerwów nosowych do opuszki węchowej. W tym regionie znajduje się obszar znany jako nabłonek węchowy. Tutaj znajdują się grupy tysięcy komórek, które są odpowiedzialne za wysyłanie wiadomości zapachowych do mózgu.

Nośnik, który umożliwia połączenie między opuszką węchową a obszarem mózgu, w którym cząsteczka jest oznaczona („To czekolada”. „Pachnie jak ser”. „Pachnie zgnilizną”), nazywa się przewodem węchowym. Ten sensoryczny przekaźnik prowadzi do innej struktury, kory mózgowej.

Anatomia kory węchowej

Kora węchowa jest ośrodkiem kierującym orkiestrą zapachów. Dzięki temu obszarowi jesteś w stanie zidentyfikować i rozpoznać, co wąchasz w danym momencie. Co więcej, pozwala nawet rozróżnić różne aromaty, które możesz wyczuć w tym samym czasie. Jest wspomagany przez następujące regiony:

• Jądro węchowe przednie. Sprawia, że jesteś świadomy tego, co wąchasz w chwili obecnej. Dodatkowo daje możliwość rozróżnienia różnych rodzajów zapachów. Na przykład „To pachnie słodko” lub „Pachnie jak kwiaty”.
• Guzek węchowy. Pozwala poczuć wzmocnienie przez określone zapachy. To dzięki temu regionowi zapach słodyczy sprawia przyjemność. Nic dziwnego, że masz tendencję do zbliżania się do zapachów, które lubisz.
• Kora gruszkowata. Ten region zapewnia wsparcie dla poprzedniej struktury. Jego celem jest rozróżnienie i oznaczenie cząsteczek zapachu.
• Przednie jądro korowe ciała migdałowatego. Pomaga emocjom, na których zapach pozostawia intensywny ślad. Na przykład, jeśli wyczujesz dym w pobliżu, możesz poczuć strach. Ta struktura moduluje całą odpowiedź hormonalną i behawioralną. W rezultacie reagujesz na sytuację i możesz się uratować. Jest również powiązana z następującą strukturą.
• Kora śródwęchowa. Ta struktura pomaga odpowiedzieć na niektóre pytania. Na przykład, dlaczego kojarzysz określony zapach z konkretną osobą? Dlaczego odrzucasz niektóre zapachy? Dlaczego u osób z zespołem stresu pourazowego w obliczu pewnych zapachów obecnych w czasie urazu objawy pourazowe odżywają i nasilają się? Odpowiedzi leżą w tej strukturze. Przechowuje nasze wspomnienia zapachów.

Jedną ze struktur, do których te regiony wysyłają swoje informacje, jest kora oczodołowo-czołowa (OFC). Jeśli ten region dozna urazu, osoba nie będzie w stanie odróżnić, jaki zapach odczuwa.

Anosmia – podejście do etiologii pojęcia

Termin anosmia możemy zdefiniować jako pozbawienie zdolności węchu. Jest całkowita i wpływa na całą zdolność węchową. W rezultacie chorzy nie są w stanie niczego wyczuć, inaczej niż w przypadku niedawno odkrytych zmian w korze oczodołowo-czołowej.

Ponadto osoby z anosmią są również podatne na utratę zdolności cieszenia się jedzeniem, ponieważ brakuje mu smaku. Ta patologia nazywa się ageusią. Istnieją różne poziomy lub stopnie utraty węchu (Chaves-Morillo, 2017):

• Normosmia. Normalna zdolność wąchania.
• Hiposmia. Zmniejszona zdolność węchu.
• Hiperosmia. Zwiększona zdolność węchu.
• Dysosmia. Zmiana lub zniekształcenie w postrzeganiu zapachu. Może wystąpić w kontekście schizofrenii.

Przyczyn braku węchu można doszukiwać się w historii psychiatrycznej pacjenta, np. w deficytach pamięci krótkotrwałej (Guerra, 2016). Istotny jest również wywiad neurologiczny. Może to być również spowodowane działaniem niektórych czynników wirusowych, takich jak wirus SARS-COV-2.

Przyczyny anosmii czuciowo-nerwowej

Aby u danej jednostki pojawiła się anosmia, niektóre lub wszystkie z wcześniej wymienionych struktur mózgu muszą być w stanie zapalnym lub uszkodzone. Istnieje wiele bardzo różnorodnych ścieżek, które mogą prowadzić do tego złożonego zespołu. Najczęściej są to następujące przyczyny (Guerra, 2016):

• Uraz czaszki.
• Normalne procesy starzenia.
• Otępienie typu Alzheimer.
• Niedrożność nosa spowodowana infekcją wirusową.
• Guz mózgu.
• Zażywanie leków. Na przykład leków przeciwpsychotycznych lub rezerpiny.
• Zabieg chirurgiczny.
• Zabiegi medyczne w leczeniu raka.
• Palenie.

Różne rodzaje schorzenia

Kiedy schorzenie jest spowodowane urazem, stan ten znany jest jako urazowy brak węchu czuciowo-nerwowego. Kiedy czynnikiem sprawczym jest wirus, jak ma to miejsce w przypadku COVID-19, jest to typ wirusowy. Z drugiej strony, gdy anosmia ma nieznaną etiologię, nazywa się ją idiopatyczną. Eksperci opracowali interwencje ukierunkowane na rehabilitację tych schorzeń.

Rehabilitacja tego właśnie zmysłu jest kluczowa, zarówno dla własnego bezpieczeństwa, jak i samopoczucia psychicznego pacjenta. Zmysł węchu, oprócz zdolności wykrywania niebezpiecznych sytuacji, pozwala nam zapamiętywać sceny na podstawie zapachów, które jesteśmy w stanie wyczuć.