Zespół nadpobudliwości psychoruchowej, czyli ADHD

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej znany jest powszechnie z czteroliterowego oznaczenia ADHD. Choć ostatnimi czasy wiele się słyszy o tej chorobie to wielu z nas nie wie na czym dokładnie ona polega.

Choć u coraz większej liczby dzieci diagnozuje się zespół nadpobudliwości psychoruchowej, to trzeba wiedzieć, że u wielu z nich diagnoza stawiana jest zupełnie niesłusznie. Jak to możliwe?

Przede wszystkim należy wspomnieć, że rozpoznania takiego powinien dokonywać wyłącznie specjalista odpowiednio do tego wykwalifikowany. Tylko taka osoba może odpowiednio interpretować dany przypadek w świetle właściwych kryteriów.

Przyjmijmy jednak, że odpowiedni profesjonalista zdiagnozował u dziecka zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Co dalej? Czego się powinniśmy spodziewać jeżeli jesteśmy rodzicami?

Oczywiście nie jest łatwo zaakceptować informację o chorobie bliskiej osoby, tym bardziej, jeśli jest to nasze własne dziecko.

Jeżeli więc zupełnie nie wiesz na czym polega wspomniana choroba i jak traktować dziecko, by zapewnić mu odpowiednie warunki, to zapraszamy Cię do przeczytania dalszej części tego artykułu.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej – co trzeba wiedzieć

Najważniejszym czynnikiem w radzeniu sobie z jakąkolwiek chorobą jest zdobycie na jej temat kompletnej informacji. Dowiedz się przede wszystkim co dolega Twojemu dziecku? W jaki sposób? Pytając o wszystko, co wydaje Ci się istotne, a jednocześnie nieznane.

W celu zdobycia informacji czytaj książki poświęcone tej tematyce. Natomiast jeśli decydujesz się na zdobywanie za pośrednictwem internetu, pamiętaj o tym, by korzystać wyłącznie z zaufanych źródeł i stron internetowych.

Szczególnie uważaj na to, by cudzych spekulacji nie traktować jako sprawdzone przypadki. Dzięki takiemu podejściu szybko dowiesz się, na czym polega istota problemu.

Pomoże Ci to również lepiej zrozumieć co przeżywa dziecko z zespołem ADHD i co można zrobić, by ułatwić mu stawienia czoła jego problemom. Zastanów się również jak wykorzystywać zdobywane informacje, by okazały się przydatne w praktyce i pomocne dziecku.

Ustal normy panujące w rodzinie

Kiedy dziecko jest jeszcze małe, dobrze jest uczyć je porządku, zasad i reguł panujących w domu czy w rodzinie. Oznacza to nie tylko posprzątany pokój, ale również uporządkowany sposób reagowania na cudze prośby.

Przestrzegając ustalonego porządku możemy sprawić, że dziecko nauczy się zdrowej rutyny związanej ze snem, higieną osobistą czy sposobem odżywiania się. Dobrze jest również, by uczestniczyło w rozrywce stymulującej skupianie uwagi. Może na przykład układać puzzle.

Bardzo ważnym czynnikiem jest nauczenie dziecka, że musi przestrzegać ustalonych zasad i norm postępowania. Zarówno dzieci, jak i nastolatkowie cierpiący na zespół nadpobudliwości psychoruchowej powinni doskonale rozumieć nasze oczekiwania, które mamy względem nich.

Powinni znać normy, wiedzieć, jak przestrzegają ich wszyscy członkowie rodziny i znać konsekwencje ich lekceważenia.

Jeśli chodzi o rodziców, bardzo ważne jest, by szybko nauczyli się stawiać dzieciom żądania w sposób, który nie zaburza wytworzonego już zaufania. Jak to robić? Możesz na przykład zawołać dziecko po imieniu, spojrzeć mu w oczy, a zdobywszy jego uwagę przekazać to, co chcemy.

Żądania, które stawiamy dzieciom z ADHD powinny być wyrażane w stanowczym, ale nie uderzającym tonie. Powinny zawierać jasne instrukcje, które pomogą uniknąć pomyłki. Warto zaznaczyć która czynność jest najważniejsza, a która o mniejszym znaczeniu.

Jeżeli przedstawiamy wiele próśb na raz, a w dodatku jedne z innymi będą się wykluczały, to nawet w pełni zdrowe dziecko, nie będzie wiedziało w jaki sposób nas zadowolić.

Pamiętaj o tym, by nie podnosić zanadto głosu, nie prawić kazań i ograniczyć kontakt fizyczny. Kiedy kończymy wydawać polecenie, warto poprosić, by powiedziało własnymi słowami jak nas zrozumiało. Pozwoli to uniknąć stresujących pomyłek.

Choć na początku taki sposób komunikacji może się wydawać wymuszony i nienaturalny, to z czasem dostrzeżesz jego praktyczne strony. Kiedy wszyscy się już nauczą jak powinien funkcjonować, cała rodzina będzie mogła odetchnąć z ulgą.

Jak dzieci z ADHD nauczać zasad?

Pierwszym etapem jest ustalenie wyważonych, rozsądnych i dostosowanych do możliwości dziecka norm i zasad panujących w domu. Co jednak można zrobić, by dziecko zaczęło ich rzeczywiście przestrzegać.

Aby wszystko zaczęło grać, jak należy, powinniśmy zawsze chwalić to, co dziecko robi dobrze. Kiedy jednak jest nieposłuszne, nie powinniśmy tego lekceważyć. Należy zwrócić mu na to uwagę i tłumić błędne zachowania już w zarodku.

Aby wzmocnić w dziecku pozytywne i oczekiwane zachowania, musimy zastanowić się nad rodzajem rekompensaty, której stosowanie dobrze wpływa na proces edukacji. Kiedy dziecko robi coś dobrze, należy je pochwalić, co powinno działać motywująco, by powtarzało ono pożądany proces.

W celu nagradzania możemy się posługiwać karteczkami oznaczającymi punkty. Za dobre i poprawne zachowania dziecko zdobywa punkty. Na koniec dnia punkty można zamienić na jakąś nagrodę czy przywilej. W tym celu podstawą jest jednak wcześniejsze ustalenie obowiązujących norm.

Jak jednak wspomnieliśmy, poza nagradzaniem pozytywnych zachowań, należy również piętnować niepożądanych. W jaki sposób? Przede wszystkim nigdy nie lekceważ tego, co Cię irytuje.

W tym celu możesz stosować system kar. Możesz wykorzystać w tym celu wiedzę o tym, czego dziecko nie lubi. Możesz zakończyć jakąś czynność, która sprawia mu przyjemność (na przykład przerwać oglądanie telewizji, czy nałożyć ograniczenie na korzystanie z tabletu czy komputera).

Inną skuteczną metodą może się okazać wycofanie ważności kilku punktów, które wcześniej zdobyło za pozytywne zachowania i tak dalej.

Najważniejszą sprawą jest to, by wymierzana kara była odpowiednio dostosowana do skali zaniedbania, czy popełnionego zła. Dziecko powinno dobrze rozumieć dlaczego zasłużyło na ukaranie i czego się od niego oczekuje w przyszłości.

Wymierzaniu kary nie powinien towarzyszyć kontakt fizyczny, ani nie powinna ona być nakładana w gniewie. Tylko wtedy spełni ona swoje edukacyjne zadanie.

Mamy nadzieję, że tych kilka rad okaże się dla Ciebie praktyczne. Pamiętaj o stałej konsekwencji, która pomoże Ci osiągnąć wcześniej sprecyzowane cele.