Trudne dziecko - jak sobie z nim poradzić

Wiele razy rodzice narzekają na trudne dziecko. Takie, które zawsze reaguje gniewem, co często prowadzi do niechcianych sytuacji. Napad złości, nieposłuszeństwo, czy wulgarny język, zwykle tym charakteryzuje się trudne dziecko.

Powinniśmy być świadomi faktu, że nie ma dwóch takich samych dzieci na świecie. Nikt z nas nie może być pewien jakiego rodzaju potrzeby będzie miało maleństwo, które właśnie wydaliśmy na świat, i dla którego pragniemy wyłącznie szczęścia.

Trudne dziecko a stłumione emocje

Emocje są źródłem ludzkiej energii. To klucz, którymi dzieci powinny się kierować, nie tylko, by zrozumieć siebie lepiej, ale również po to, aby zrozumieć świat.

Trudne dziecko zwykle wywołuje wśród swoich rodziców duży stres, w niektórych wypadkach doprowadzając ich do uczucia bezsilności. Nie jest to łatwy temat. W rzeczywistości książki nie zawsze pomagają, podobnie jak nasze doświadczenie z dziećmi, czy porady innych rodziców.

Jeśli posiadasz trudne dziecko, pamiętaj, że jest ono wyjątkowe. I jeżeli istnieje coś, czego ono naprawdę potrzebuje, to zrozumienie. W większości przypadków są to dzieci z dużymi oczekiwaniami, które zamknięte są w swoim wewnętrznym pałacu, przestrzeni, która nie posiada drzwi mogących uwolnić tłumione emocje.

Podajmy przykład. Pomyśl o chłopcu, który przeżył w szkole bardzo ciężki dzień. Wraca do domu, a kiedy rodzice pytają się co się stało, on odpowiada im w nieprzyjemny sposób. Dlatego rodzice postanawiają go ukarać zakazując mu wyjścia przez całe popołudnie. Co w ten sposób zyskali? Czy rozwiązali problem? W żadnym razie.

Stłumione emocje to ciernisty krzew otoczony kamiennym murem. Jeżeli bardziej podniesiemy mur, krzew ukryje się jeszcze głębiej. Dlatego pierwszy krok, jaki powinniśmy podjąć, to rozpoczęcie rozbierania tego muru, kamyczek po kamyczku, poprzez komunikację oraz okazywanie uczuć.

Jakie są trudne dzieci?

Jeżeli trudne dziecko zacznie budować wokół siebie mur, staraj się unikać budowania całego miasta wokół niego. Nie izoluj go. Nie zaniedbuj. Nie pozostawiaj samemu sobie. My wszyscy wiemy, że może być ciężko do niego dotrzeć. Niemniej jednak powinieneś pamiętać o następujących rzeczach:

• Trudne dziecko nie zawsze jest rezultatem nieodpowiedniego wychowania. Nie powinieneś nikogo obwiniać.
• Istnieją dzieci z większymi oczekiwaniami, które wymagają o wiele więcej niż “przeciętne” dziecko. To ich osobowość, część tego, kim są i nie oznacza to, że my jako rodzice popełniliśmy jakiś błąd.
• Wymagające dziecko nie zawsze dostaje to, czego pragnie lub po prostu nie wie jak wyrazić swoje pragnienia, przez co ogarnia je frustracja. Często nagromadzone emocje przerasta je: złość zamienia się w smutek czy znudzenie…
• Trudne dzieci wymagają o wiele większej uwagi, zrozumienia, wsparcia oraz nawet kreatywności ze strony swoich rodziców. 

Powinniśmy zostać architektami ich świata, uczynić go dla nich bezpiecznym, tak by czuli się wystarczająco zrelaksowane, by wyrazić swoje emocje. W ten sposób poznają samych siebie, wyładują się, poczują się bardziej wolne i bezpieczne oraz gotowe stawić czoła każdej sytuacji jaką postawi przed nimi życie.

Jak pomóc trudnemu dziecku kontrolować swoje emocje

Już wiemy, że trudne dziecko wymaga od nas przede wszystkim uwagi. Powinniśmy posiadać strategie, by zająć się ich potrzebami w kreatywny sposób, to natomiast pozwoli im radzić sobie z całym tym emocjonalnym światem, który czasem ich obezwładnia.

Zawsze pamiętaj, że inteligencja emocjonalna nie jest czymś wrodzonym. To umiejętność. Dlatego też, naszym obowiązkiem, jako rodziców, jest przekazywanie tej wiedzy naszym dzieciom.

Jak możemy pomóc naszym pociechom rozwinąć inteligencję emocjonalną, tak by potrafiły rozpoznać, nadać kształt oraz wyrazić swoje emocje?

Pozytywna zachęta

Jeżeli wypominamy dziecku błędy, nie doceniamy go oraz karcimy za jego reakcje, doprowadzimy do jeszcze większych wybuchów gniewu. Nigdy nie zapominaj, że dziecko tego typu jest w środku niezwykle delikatne. Posiada bardzo niską samoocenę.

Staraj się stosować te proste zwroty: “Ufam ci”, “Wiem, że jesteś w stanie to zrobić”, “Wiem, że jesteś wyjątkowy”, “Wiem, że jesteś dzielnym dzieckiem, dlatego tak bardzo cię kocham”…

Pozytywne słowa prowadzą do pozytywnych emocji, te zaś wytwarzają pewność siebie.

Komunikacja nie ocenia, nie porównuje, ani nie karci

Niektórzy rodzice popełniają ten błąd porównywania trudnego dziecka do jego rodzeństwa lub do innych maluchów. To nie jest w porządku. Podobnie jak nie powinno się rozpoczynać dialogu, który zawiera sformułowania typu: “Jesteś leniwy, nigdy nie słuchasz, zawsze rozrabiasz…”

Staraj się unikać takiej komunikacji oraz podążaj za poniższymi wskazówkami:

• Nie poddawaj go próbie, ani nie przepytuj go. Odkryj, kiedy dziecko czuje się w najlepszym nastroju do zwierzeń.
• Pomóż mu uwierzyć w siebie, ofiaruj bliskość i zrozumienie. Zwracaj uwagę na ton swojego głosu. To podstawy w komunikacji z dzieckiem.
• Komunikacja powinna być codzienna i stała.
• Nie wyśmiewaj się, ani nie bądź sarkastyczny względem tego co powiedziało lub zrobiło Twoje dziecko. Dla niego to coś ważnego. I jeżeli będzie odczuwać z Twojej strony brak empatii, w przyszłości będzie unikać otworzenia się przed Tobą.

Rozwijaj w dziecku wewnętrzną harmonię

Naucz trudne dziecko, że każda emocja może być przemieniona w słowo, że gniew posiada kształt, a smutek może być złagodzony poprzez dzielenie się z innymi. Oraz że płacz nie jest niczym złym, i że zawsze będziesz obok.

Naucz je oddychać, relaksować się, kontrolować swoje emocje poprzez niektóre czynności pomagające się rozerwać i dające ujście nagromadzonym emocjom. Naucz je akceptować frustrację wynikającą z faktu, że świat nie zawsze jest taki, jaki chciałyby, żeby był.

Naucz je słuchać oraz odpowiadać z asertywnością. Powiedz mu, że jego głos będzie zawsze usłyszany, że wszystko co mówi jest dla Ciebie ważne. Naucz je brać odpowiedzialność za swoje czyny oraz szanować siebie w każdej decyzji, jaką podejmuje.