Trichotillomania u dzieci: na czym polega to zaburzenie?
Dowiedz się na czym polega trichotillomania u dzieci.
Niektóre osoby odczuwają nieodpartą chęć wyrywania własnych włosów. Do konsekwencji fizycznych, które są widoczne na pierwszy rzut oka, zaliczamy utratę włosów, która może prowadzić do powstania łysiejących miejsc na głowie, brwiach oraz rzęsach. Trichotillomania u dzieci to niepokojące zaburzenie.
Jednak najpierw należy wykluczyć inne diagnozy (takie jak wypadanie włosów z powodu łysienia plackowatego) oraz inne schorzenia dermatologiczne, które mogą wyjaśniać powstawanie łysych miejsc.
Jak wygląda trichotillomania u dzieci
- Od 0,6 do 6% dzieci cierpi z powodu trichotillomanii.
- Bardziej narażone na jej wystąpienie są dzieci w wieku od drugiego do szóstego roku życia.
- Im młodszy pacjent, tym lepsza lepsza prognoza.
- Najbardziej dotknięta część ciała to głowa, a zwłaszcza obszary czołowe, ciemieniowe oraz skroniowe. Jednak trichotillomania u dzieci może również obejmować takie części ciała jak brwi, rzęsy, doły pachowe, a nawet obszar narządów płciowych.
- Gdy młodsi pacjenci wyrywają swoje włosy, zazwyczaj bawią się nimi. Wiele dzieci decyduje się zwijać małe pasma włosów w kulki, którymi się bawią. Z kolei inne wkładają je do ust, a niektóre decydują się rwać włosy na mniejsze kawałki. Inni z kolei układają je w stosik i wyrzucają je z lęku przed karą.
- Jednak w innych przypadkach zaburzenie to wiąże się z trichofagią, czyli z kompulsywnym jedzeniem włosów. Poza tym, że problem staje się bardziej skomplikowany, może prowadzić również do pojawienia się różnych powikłań ze strony układu pokarmowego, od niedrożności jelit po mdłości i wymioty.
Wiek występowania
Jeśli problem pojawi się w pierwszych latach dzieciństwa, rozwija się przed rozpoczęciem drugiego roku życia lub od trzeciego do czwartego roku życia. W tym okresie wyrywanie włosów to dla dziecka nawyk, taki jak ssanie kciuka. Dzieje się tak, ponieważ nie ma świadomości tego, że jest to zachowanie kompulsywne.
Czas występowania
Wyrywanie włosów zazwyczaj objawia się podczas konfliktów (rozwód rodziców, rozstanie lub dużo kłótni). Jednak dziecko może również robić to w łóżku, gdy jest znudzone lub zmęczone. Właśnie dlatego należy stymulować dziecko, aby nie rozwinęło nieświadomych nawyków, które wpływają w sposób negatywny na jego zdrowie fizyczne i psychologiczne.
U dorosłych takie zaburzenie może pojawiać się w wyniku stresujących sytuacji lub odczuwania niepokoju. Może objawiać się jako “automatyczny” podtyp, co dotyka 75% pacjentów. Wyrywają włosy z nudów, ze zmęczenia lub podczas aktywności związanych z siedzącym trybem życia (oglądania telewizji, prowadzenia samochodu, uczenia się, itp.).
Dlatego też, w zależności od stopnia świadomości podczas wyrywania włosów, istnieją dwa rodzaje pacjentów: ci, którzy są bardziej świadomi i wykazują więcej kompulsywnych zachowań podczas momentów przeciążenia emocjonalnego oraz tacy, którzy robią to w sposób automatyczny, na przykład podczas aktywności związanych z siedzącym trybem życia.
Przyczyny trichotillomanii u dzieci
W rozwoju tego schorzenia znaczącą rolę mogą odgrywać czynniki psychologiczne, genetyczne, biologiczne i środowiskowe. Każdy przypadek jest inny.
Tym samym u dziecka, którego rodzice cierpieli na takie zaburzenie, ryzyko jego wystąpienia wzrasta. Może się tak dziać z powodu zbyt dużej liczby niektórych neuroprzekaźników. Może również wynikać z zewnętrznych zmiennych, takich jak konflikty w rodzinie, stres, depresja lub stan braków emocjonalnych.
Diagnoza
W każdym przypadku łysiejące miejsca mogą prowadzić do izolacji lub nieśmiałości. Poza tym ostre zaburzenia dermatologiczne lub zainfekowane zmiany chorobowe mogą pojawić się w takich miejscach, które okażą się niezwykle niebezpieczne. Właśnie dlatego rodzice muszą wcześniej niż później wykryć trichotillomanię.
Takie dzieci mogą cierpieć nie tylko na nierówne włosy, ale również mogą pojawiać się u nich zaburzenia jelit, dyskomfort trawienny lub bóle brzucha. Co więcej, często twierdzą, że wcale nie wyrywają swoich włosów. Mają tendencję do odczuwania większego stresu podczas wyrywania włosów, co oznacza, że mogą nawet ranić same siebie.
Leczenie
Trichotillomania u dzieci zanika zazwyczaj jeszcze zanim dziecko zacznie chodzić do szkoły. Jeśli chcesz pomóc swojemu maluchowi poradzić sobie z tym problemem, musisz mieć świadomość istnienia takiego schorzenia.
Jeśli stan Twojego dziecka nie poprawia się, Twój lekarz może zalecić przyjmowanie leków oraz zapewnienie wsparcia psychologicznego w formie terapii poznawczo-behawioralnej. Ich cel stanowi całkowite wykorzenienie nawyku poprzez wzmocnienie alternatywnych, bardziej właściwych zachowań.