Spokojne osoby - wewnętrzna harmonia w świecie hałasu

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Valeria Sabater.

Ostatnia aktualizacja: 10 grudnia, 2021

Spokojne osoby to niepokojący punkt równowagi w tym rozgorączkowanym świecie. Ich spokojne spojrzenie, właściwe maniery i twarde stąpanie po ziemi często zwracają uwagę innych. Niektórzy ludzie zakładają, że kryje się za nimi nieśmiałość, ale w rzeczywistości to, co leży u podstaw tych zachowań, to ich pozytywny stosunek do życia i wewnętrzny spokój.

Albert Einstein powiedział bardzo trafnie, że monotonia i samotność spokojnego życia napędza kreatywny umysł. Jednak choć te spokojne osoby mogą wydawać nam się interesujące, są wciąż niezrozumiałe w naszym społeczeństwie. Przypomina nam o tym na przykład Susan Kain w swoich książkach o spokojnej lub introwertycznej osobowości.

Dlatego też często zdarza się, że uczeń, który w klasie jest zawsze spokojny i cichy jest postrzegany jako pozbawiony inicjatywy, nieśmiały i wycofany. Są dziećmi “bez osobowości”, stwierdzają bez namysłu niektórzy nauczyciele. Ponieważ w naszym społeczeństwie wciąż doceniamy tych, którzy uczestniczą, którzy hałasują i domagają się głosu.

Należy jednak powiedzieć, że nie ma lepszych czy gorszych osobowości. Dla naszego świata ogromnym bogactwem jest to szerokie spektrum behawioralne, które my, ludzie pokazujemy. Każdy na swój własny sposób może wnieść coś wyjątkowego do naszej rzeczywistości. Ale potrzebujemy do tego wzajemnego zrozumienia i przede wszystkim musimy być świadomi tego skarbu, który kryje się w każdym z nas.

Spokojne osoby i ich mózg

Mózg spokojnych ludzi działa inaczej. Na pierwszy rzut oka ten pomysł może wydawać się zaskakujący, ale nie ma w tym nic nowego. Już w latach sześćdziesiątych znany psycholog osobowości Hans Eysenck wprowadził pojęcie progu pobudzenia mózgu. Ta koncepcja służy rozróżnieniu i wyjaśnieniu, dlaczego spokojne osoby często tak bardzo różnią się od ekstrawertycznych i/lub otwartych na doświadczenia, ryzyka, wyzwania osób.

Tak więc badania takie jak to przeprowadzone w 2012 r. na Uniwersytecie Harvarda potwierdzają tę samą hipotezę, którą założył wówczas Eysenck. Zobaczmy teraz, na czym on polega:

• Ekstrawertycy potrzebują wyższego poziomu dopaminy, aby doświadczyć szczęścia i dobrze się czuć. Dlatego szukają nowych doświadczeń i doznań lub częstszego kontaktu z ludźmi, aby osiągnąć ten poziom, ten próg dobrego samopoczucia.
• W przypadku osób spokojnych dzieje się coś zupełnie odwrotnego. Dla dobrego samopoczucia wystarczy im normalny poziomem dopaminy, kiedy ten próg równowagi zostaje przekroczony, zaczynają odczuwać lęk, presję i zmęczenie. Relaksujące sytuacje, charakteryzujące się harmonią społeczną i zmysłową to te, które dają im najwięcej satysfakcji.
• Zaobserwowano również różnice strukturalne w korze przedczołowej u osób spokojnych. Mają więcej szarych komórek. Coś takiego ma związek z abstrakcyjnym myśleniem, co pokazuje, że ten typ osób jest bardziej skłonny do refleksji i introspekcji.

Nawyki osób spokojnych

To, że człowiek jest spokojny, nie oznacza wcale, że jest szczęśliwszy, bardziej kompetentny lub inteligentny niż ci bardziej niespokojni, nerwowi czy ekstrawertyczni.

Oznacza to po prostu, że widzą świat w inny sposób. Odnoszą się do swojego otoczenia w inny sposób i ich codzienne nawyki są nieco inne. Zrozumienie, bycie wrażliwym niewątpliwie pozwoli nam znacznie lepiej zrozumieć ten typ osobowości i, dlaczego nie, naśladować niektóre z ich zachowań, jeśli uznamy je za korzystne.

Cechy osób spokojnych

• Lubią samotność. Wiedzą, że te samotne scenariusze są najlepszym sposobem na poznanie samego siebie. Jest to miejsce, w którym budzi się kreatywność, obawy są okiełznane dzięki naszym możliwością, a nowe cele pojawiają się na horyzoncie.
• Są selektywni. Spokojne osoby dobrze wiedzą, co przynosi im korzyści, co hamuje ich wzrost i co lepiej zostawić na boku, a z czego skorzystać. Dlatego też dobrze wybierają swoje relacje i kogo chcą w swoim życiu.
• Nie biorą sobie niczego do siebie. Kto ma obsesję na punkcie nieporozumień, konfliktów lub porażek, cierpi. Musisz wiedzieć, jak zdecydować, co jest dla ciebie ważne, ustanowić zdrowy dystans między tobą a innymi, i zrozumieć, że wszystko w tym życiu jest procesem i najważniejsze jest, by iść do przodu z jak najlżejszym duchem.

• Patrzeć, widzieć, czuć, uczyć się… Nie ma nic bardziej wzbogacające jak połączenie z naszą rzeczywistością za pomocą wszystkich zmysłów. Spokojni ludzie mają spokojne nastawienie, ale wewnątrz są głodni nowych sensacji i doświadczeń. Jednak ich idealny sposób na naukę zaczyna się od milczenia. Od oczu, które wiedzą, jak obserwować, od uszu, które słuchają z uwagą rozróżniając dźwięk od zwykłego szumu…
• Powoli żyje się lepiej. W świecie zawirowań spokojni ludzie są jedynymi, którzy się nie spieszą. I nie spieszą się, ponieważ wiedzą, dokąd zmierzają. Znają się na tyle dobrze, by wiedzieć, jakie jest ich idealne tempo, kiedy zrobić przerwę, jaka jest ich wewnętrzna muzyka i którędy najlepiej iść, by dotrzeć do określonych celów. Doświadczanie życia w zrelaksowany sposób ma dla spokojnych osób dużo lepszy smak.

Podsumowując, nie lekceważmy siły, jaką mogą mieć spokojni ludzie i ich nastawienie. Dzięki ich wewnętrznemu spokojowi i zrelaksowanej charyzmie mogą nauczyć nas wielkich rzeczy. Czasami największe rewolucje zaczynają się od ciszy.