Paul Watzlawick i efektywna komunikacja

Paul Watzlawick był austriackim psychologiem i badaczem, który opracował pięć wyznaczników efektywnej komunikacji. Uważany jest za jednego z najważniejszych współczesnych teoretyków komunikacji. Miał również wielki wkład w rodzinną psychoterapię stosowaną.

Od 1967 r. Paul Watzlawick rozpoczął prace nad efektywną komunikacją. Uważał, że ten aspekt ma fundamentalne znaczenie, by zrozumieć i poprawić stosunki międzyludzkie, szczególnie w rodzinach. Stąd zrodziło się tych pięć wyznaczników, znanych również jako teoria interaktywna.

Paul Watzlawick był także wybitnym pisarzem, opublikował 18 książek i około 150 artykułów naukowych. Prowadził swoje badania w Mental Research Institute na Uniwersytecie Palo Alto (Kalifornia, USA). Był też profesorem psychiatrii na Uniwersytecie Stanford. Przedstawiamy pięć wyznaczników, które są też podstawowymi zasadami skutecznej komunikacji.

Brak komunikacji jest niemożliwy

Pierwszy wyznaczników teorii Watzlawicka wskazuje, że nie można się nie komunikować. Każda istota ludzka komunikuje się od urodzenia. Nie może od tego uciec. Nawet jeśli nie poprzez słowa, jego ciało zawsze coś przekazuje.

Spojrzenie, postawa, wyraz twarzy i ciała to sposoby manifestowania tego, co jest w myśli. Samo milczenie lub bezruch to sposoby na przekazanie wiadomości. Dlatego komunikacja jest nieodłączną częścią istoty ludzkiej.

Treść, związek i interpunkcja

Drugi aksjomat Watzlawicka wskazuje, że każda komunikacja ma dwa poziomy: jeden treści i drugi związku. Innymi słowy, wiadomość nabiera znaczenia przez to, co mówimy, ale także poprzez związek między dwoma osobami, które się komunikują. Nazwanie drugiej osoby “głupkiem” może być obrazą, dowcipem, a nawet okazaniem czułości. Wszystko zależy od kontekstu.

Trzeci wyznacznik mówi o tym, jak przepływa lub zatrzymuje się komunikacja między dwojgiem ludzi. Każda ze stron przyczynia się do zapewnienia ciągłości, modulacji lub rozszerzenia wymiany, która ma miejsce w przypadku komunikacji.

Analogowe i cyfrowe – symetryczne i uzupełniające

Czwarty aksjomat Watzlawicka mówi, że istnieją dwa podstawowe rodzaje komunikacji: cyfrowy lub werbalny i analogowy lub niewerbalny. Dlatego nie tylko to, co zostało mówimy jest ważne, ale także jak to mówimy. To składa się na kompletną wiadomość.

Tymczasem piąty wyznacznik stwierdza, że komunikacja może być symetryczna lub uzupełniająca. Symetryczna to taka, który występuje pomiędzy równymi sobie osobami. Uzupełniająca zachodzi w pionie, czyli między kimś, kto ma władzę, a osobą, która jej podlega.

Paul Watzlawick i efektywna komunikacja

Wszystkie te wyznaczniki pozwoliły Watzlawickowi ustalić parametry efektywnej komunikacji. Dzieje się tak, gdy aksjomaty działają poprawnie, a ludziom udaje się dostroić tematy i tony, w których mówią.

W szczególności mówi się o udanej komunikacji, gdy spełnione są następujące kryteria:

• Kod jest poprawny. Wiadomość jest przekazana słowami i wyrażeniami, które naprawdę oznaczają to, co chcemy przekazać. Deklaracji miłości nie wyrazimy równaniem.
• Unikamy zmian w kodzie w kanale. Innymi słowy, niedokładne wyrażenia, słowa lub gesty są pomijane. Ważna jest dokładność.
• Uwzględniana jest sytuacja odbiorcy. Mówiąc coś znamy cechy i sytuację tego, kto będzie słuchał lub czytał. Na przykład nie zwracamy się tak samo do osoby dorosłej i do dziecka.
• Analizowana jest sytuacja, w której dochodzi do komunikacji. Kontekst jest brany pod uwagę. Oznacza to, że komunikat ma być spójny z sytuacją, w której się pojawia. Na przykład unikanie żartów na pogrzebie.
• Interpunkcja w sekwencji zdarzeń jest dobrze zdefiniowana. Oznacza to, że komunikacja ma odpowiedni rytm. Stosuje się przerwy na przemian z wiadomościami każdego z zaangażowanych wyrażonych w odpowiednim tonie.
• Cyfrowa komunikacja jest zgodna z komunikacją analogiczną. Oznacza to, że język werbalny jest spójny z językiem niewerbalnym.
• Nadawca ma przed sobą odpowiedniego odbiorcę. Osoby zaangażowane wiedzą, jak mówić i słuchać.

Watzlawick wskazuje, że komunikacja nie jest efektywna, gdy ludzie nie są w stanie uciec od własnego punktu widzenia, kiedy rozmawiają z innymi. W takim przypadku nie słuchają i niemożliwe jest ustąpienie miejsca zrozumieniu.