Orientacja seksualna: poznaj labirynt jej rodzajów

Napisane i zweryfikowane przez psycholog Fátima Servián Franco.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Orientacja seksualna i pociąg seksualny wobec drugiego człowieka rozwijają się w wieku młodzieńczym, od 12 do 16 roku życia. Większość ludzi czuje pociąg do płci przeciwnej, mniejszą część społeczeństwa pociąga ta sama płeć lub obie płci. Jednak w rzeczywistości orientacja seksualna, oprócz czterech podstawowych rodzajów, ma dziesiątki odmian.

Niezależnie od przypadku, pociąg seksualny jest uwarunkowany czynnikami biopsychospołecznymi. Staje się to oczywiste, gdy emocje są tak potężne, że ​​powodują, że wybieramy jedną osobę spośród wielu, nawet jeśli wybór jest przez nas mało zrozumiały lub nie jest normatywny.

Zachowania seksualne są złożone. Orientacja seksualna jest definiowana nie tylko przez zachowanie jednostki. Wpływa na to także wiek, sytuacja, fantazje i uczucia. APA, czyli American Psychological Association, uznaje, że wszelkie zachowania seksualne, które nie szkodzą fizycznie lub duchowo jednostce, jej partnerowi ani stronie trzeciej, należy uznać za wariant seksualny, a zatem należy je szanować.

Orientacja seksualna i jej rodzaje

Orientacja seksualna odnosi się do wzorca seksualnej, emocjonalnej lub romantycznej atrakcyjności dla danej grupy osób określonej przez płeć. Orientacja seksualna może zostać opisana czterema głównymi grupami.

Ludzie czujący pociąg seksualny do płci przeciwnej są heteroseksualni. Dla homoseksualistów atrakcyjne są osoby tej samej płci. Biseksualiści to ludzie, których pociągają obie płci. Wreszcie, aseksualiści nie czują pociągu seksualnego wobec nikogo.

Chociaż główną dychotomią seksualności nadal jest heteroseksualizm – homoseksualizm, heterogeniczność pod względem orientacji seksualnej wzrasta i wciąż powstają nowe terminy ją opisujące. Wśród tych nowszych trendów znajdują się te, które są oparte na zjawiskach subiektywnych, takich jak:

• Panaseksualizm. Nazywany jest także omniseksualizmem lub wieloseksualizmem. Ta orientacja seksualna charakteryzuje się atrakcyjnością seksualną lub romantyczną wobec innych, bez względu na ich płeć i orientację. Dlatego panaseksualiści mogą czuć pociąg wobec mężczyzn, kobiet, a także osób, które nie identyfikują się z żadną z płci, w tym, na przykład osób interpłciowych czy transseksualnych.
• Demiseksualizm. Demiseksualność charakteryzuje się pojawieniem się pociągu seksualnego tylko w niektórych przypadkach i tylko wtedy, gdy ustalona zostanie silna więź emocjonalna lub intymna.
• Lithseksualizm. Osoby lithseksualne czują pociąg seksualny wobec innych, ale nie odczuwają potrzeby otrzymania odwzajemnienia ich uczucia.
• Autoseksualzim. Pociąg seksualny wobec samego siebie. Jest to pewien rodzaj narcyzmu.

Wiele z tych nazw nie wywodzi się z dziedziny psychologii czy biologii, jak ma to miejsce w przypadku osób heteroseksualnych i homoseksualnych. Zamiast tego pojawiły się jako część ruchu społecznego na rzecz równości. Celem tego ruchu było usprawiedliwienie i uwidocznienie różnych sposobów doświadczania seksualności.

Powyżej nie uwzględniliśmy osób transseksualnych, ponieważ orientacja seksualna osoby transseksualnej jest niezależna od tożsamości płciowej. Na przykład mężczyzna może zidentyfikować się jako kobieta i być lesbijką lub heteroseksualistą.

Historyczne etapy różnorodności seksualnej

Seksualność jest konstrukcją społeczną, więc interpretacje na temat ekspresji seksualności różnią się w zależności od kontekstu i epoki historycznej. Tak więc na przykład rola wartości religijnych i moralnych wywarła wielki wpływ na budowanie opinii publicznej na temat różnych orientacji seksualnych w historii. W wielu przypadkach prowadzi to do stygmatyzacji, a nawet negacji istnienia różnych seksualności.

Walka o szacunek dla różnorodności seksualnej nadal stanowi wyzwanie, które różni się w zależności od kultury. Samo pojęcie różnorodności seksualnej stanowi intensywną debatę dotyczącą widoczności ustalonych tożsamości i kategorii.

Przeciwnicy związków homoseksualnych opierają swoje argumenty na wątpliwej hipotezie, że homoseksualizm jest nienaturalny. W ostatnich latach coraz więcej biologów obiektywnie bada zachowania homoseksualne u zwierząt. Różnorodność w orientacji seksualnej stwierdzono u ponad 450 gatunków zwierząt, ale homofobię dotąd znaleziono tylko u jednego. Co jest bardziej nienaturalne?