Erotomania – złudzenie bycia kochanym
Erotomania jest również znana jako syndrom Clerambaulta. Jest to zaburzenie psychiczne polegające na błędnym uważaniu iż osoba wyżej od nas postawiona lub inaczej dla nas nieosiągalna, jest w nas skrycie zakochana.
Odkąd Elena spotkała Martina, jednego z najlepszych managerów, a do tego pracującego w tej samej firmie co ona, dosłownie oszalała na jego punkcie.
Czuła się jak w siódmym niebie. Nie było dnia, aby nie mówiła o nim swoim koleżankom z pracy. Problem w tym, że jej przyjaciółkom nie do końca się to podoba. Gdy Martin się z nią wita, Elena twierdzi iż patrzy na nią zalotnie. Nawet jeśli jedyne co naprawdę robi to patrzenie w swój telefon.
Elena twierdzi nawet, że zmienił swoja wodę kolońską aby jej zaimponować. Zapach jest inny, to prawda. Elena niestety nie wie, iż nowa woda była jedynie prezentem urodzinowym od jego siostry. Co może się dziać się z Eleną?
Otóż, doświadcza się czegoś, co właściwie nosi nazwę “erotomania”.
To złudne przekonanie zazwyczaj objawia się wśród kobiet, aczkolwiek istnieje niewiele odnotowanych przypadków męskich. Zaburzenie objawia się mniej więcej w okolicach trzydziestki oraz później. Jednakże, przede wszystkim skłonności do erotomani maja ludzie będący obecnie singlami.
Jak to możliwe, że ludzie z tym zaburzeniem nie są wstanie dostrzec, iż są w błędzie? Jak mogą dostrzegać to nieistniejące zaintersowanie ich osobą w zachowaniu innych ludzi?
Odpowiedź jest prosta. Te osoby są ofiarami ich błędnego postrzegania rzeczywistości. Odbierają ją poprzez pryzmat delirium.
“Bardziej, niżeli za przyjemność oraz delirium, kocham Cię za cierpienie i zwątpienie”
-Xavier Villaurrutia-
Fikcyjne historie miłosne
Jeśli postawimy się na miejscu osoby z tym zaburzeniem, będziemy w stanie lepiej ją zrozumieć. Ile razy zdarzyło ci się źle zinterpretować zachowanie osoby która Ci się podobała?
Czasami uznajemy uśmiech albo miłe słowo za oznakę odwzajemnionych emocji. Aczkolwiek, zazwyczaj szybko dowiaduje się czy mieliśmy racje, czy też nie.
Ludzie cierpiący na erotomanię przechodzą przez coś bardzo podobnego. Tyle tylko, że oni tworzą historie miłosne które nigdy nie miały prawa mieć miejca. Dodatkowo, ich złudzenie jest podparte wyidealizowanym obrazem związku.
W niektórych przypadkach, mówią oni nie tyle o zakochaniu co o przeznaczeniu, o złączeniu dusz z ich wybrankiem (który również jest ofiarą).
Tak właśnie erotomania jest powoli budowana na gestach i wszelakich niesłownych manifestach miłości, które niby to erotoman odbiera. Zwykłe spojrzenie, czy uśmiech jest odbierany za dowód płomiennego uczucia.
“Czasami, obiekt ich złudnej miłości, nie istnieje nawet naprawdę.”
Konsekwencje erotomanii
Odrzucenie przez ukochanego nie dociera do erotomana. Taki człowiek może całkowicie nie zwrócić na to uwagi lub po prostu w to nie uwierzyć. Są całkowicie przekonani, iż ich miłość jest prawdziwa.
W ich złudnym świecie, będą w stanie zawsze znaleźć wytłumaczenie dlaczego ich ukochany jest jeszcze nie świadomy uczucia, którym ich darzy. Czasem, uznają poprostu, iż ich ofiara jest zbyt nieśmiała, aby się do tego przyznać.
Jak już możecie się domyślać, erotomania bywa bardzo poważna i czasem wymaga odpowiedniej terapii. W niektórych przypadkach może być nawet potrzebna pomoc psychiatry.
Prawdę mówiąc, erotomania może występować nie tylko samodzielnie, ale również jako jeden z symptomów takich chorób jak schizofrenia paranoidalna, poważna depresja, zaburzenie bipolarne czy schorzenie schizoafektywne.
Dodatkowo, osoba z takim zaburzeniem jest wystawiona na dewastacje emocjonalną związaną ze ślubem ich wybranka, czy też założeniem przez niego rodziny.
Bez wątpienia, erotoman zaraz po pierwszej fazie nieustannego szczęścia, przejdzie do etapu rozpaczy. Stanie się tak, ponieważ będą wciąż wierzyć w związek z osobą która nie dzieli ich uczuć w żaden sposób.
Czy w moim przypadku ma miejsce erotomania?
Jeśli zadajesz sobie to pytanie, powinieneś jeszcze raz przejrzeć wszystko o czym pisalismy powyżej. Jak już wcześniej powiedzielismy, każdy z nas chociaż raz źle uznał iż nasze uczucią są odwzajemniane. Ale nie ma to nic wspólnego z erotomanią czy też syndromem Clerambaulta.
“Mój ból jest nieustanny, moja porażka oczywista, a moje złudzenie ciągłe”.
-Rapsusklei-
Erotomania w ekstremalnych przypadkach może doprwadzić do stworzenia fałszywej rzeczywistości, co może wiązać się z nierealnymi seksualnymi związkami, urojonymi ciążami, czy też z obsesyjną chęcią kontrolowania drugiej osoby.
Tak więc, kiedy zaczyna się prawdziwa erotomania? Dokładnie w momencie, gdy niezważając na wszystkie oznaki odrzucenia, wciąż wierzymy, że jesteśmy kochani ze wzajemnością. Gdy druga osoba jest całkowicie nieosiągalna, ale my wciąż trwamy w naszym przekonaniu. Oraz przede wszystkim w momencie, gdy odpowiedni specjalista zdiagnozuje u nas erotomanię.
Jeśli masz jakieś podejrzenia, nie zwlekaj. Nie bój się poprosić specjalistę o pomoc.