Ponownie potknąć się o ten sam kamień

Czasami okazuje się, że istnieją problemy w Twoim życiu, które w jakiś niewytłumaczalny sposób ponownie i ponownie się powtarzają. Być może nawet zauważyłeś, że to samo dzieje również innym osobom, które znasz.

“I zawsze kończę z ludźmi, którzy mnie oszukują”, mówi jeden przyjaciel. “Nigdy nie dostałem pracy, w której ceniono mnie jako pracownika”, mówi inny. “Dlaczego wszyscy mnie wykorzystują?” twierdzi jeszcze ktoś inny.

Dopóki tego nie zauważysz, to czasami zaczynasz myśleć, że los naprawdę istnieje, a Twój na pewno jest już gdzieś spisany. Albo, że może to wszystko jest karmą i Twoja przeszłość obecnie wpływa na Twoją teraźniejszość.

Istnieje jednak inne wytłumaczenie tego odwiecznego cyklu ponownego powtarzania w kółko tych samych rzeczy…

Przymus powtarzania – ponownie potknąć się o ten sam kamień

Przymus powtarzania jest zdefiniowany jako nieświadomy impuls, który prowadzi ludzi do powtarzania sytuacji, faktów, uczuć, myśli i bolesnej rzeczywistości.

Ale przecież to nie ma sensu! Dlaczego ktoś chciałby ponownie doświadczyć czegoś negatywnego, jeśli ma możliwość, by nauczyć się tej lekcji i uniknąć ponownego popełniania tych samych błędów? Czy nie powinniśmy unikać tego, co sprawia nam ból i zamiast tego szukać tego, co prowadzi nas do szczęścia?

Zwierzęta uczą się po jednym doświadczeniu. Istoty ludzkie nie. Mysz nie przejdzie dwukrotnie ścieżką, która za pierwszym razem okazała się pułapką. Słoń jest w stanie na zawsze zapamiętać twarz kogoś, kto go zranił. Jeśli odnajdzie swojego agresora po 50 latach, to będzie go unikał lub go zaatakuje.

Ale ludzie zachowują się inaczej. Mogą być oszukani tysiące razy w ten sam sposób. Albo zaskoczeni 150 razy przez te same sztuczki. Albo być wieczne ofiarą tego samego agresora. Ludzie nie uczą się z dawanej im przez życie lekcji i przewracają ponownie ten sam kamień.

Ludzie też nie uczą się na doświadczeniach innych. Zakładają oni, że w ich przypadku wszystko będzie inaczej. Czasami dosłownie powtarzają błędy, problemy i konflikty swoich bliskich, nawet tego nie zauważając.

W jaki sposób działa powtarzanie?

Przymus powtarzania działa tak: człowiek w życiu spotyka jakiś uraz, głównie w dzieciństwie. Uraz ten jest tak bolesny, że wyrzuca on go ze swojej świadomości, próbuje zapomnieć, albo w ogóle zaczyna interpretować jako coś trywialnego.

Jednak trauma ta pozostaje, nigdy nie zostanie zapomniana, ale tylko stłumiona. Uraz pozostaje utajony i wraca i pozostaje dopóki osoba nie jest świadoma jego obecności.

Problemem jest to, że nie pojawiają się one cyklicznie w pamięci. Zamiast zapamiętać je, zaczynasz myśleć, gdzie w życiu może Cię jeszcze coś takiego spotkać. Stworzyć całą serię okoliczności, w których ten sam uraz może zostać powtórzony, a nieświadomie masz nadzieję, że tym razem wynik będzie inny.

Przykładem demonstrującym coś takiego może być przypadek Normy: jej matka była oziębła i twarda w stosunku do niej. Za plecami jej ojca miała stosunki seksualne za pieniądze. Co więcej zmuszała ona Normę, by pilnowała drzwi sypialni tak, by nikt nie się o tym nie dowiedział.

Wiele lat później, Norma wyszła za mąż za człowieka, który miał powiązania z alfonsami i Norma sama zaczęła mieć stosunki seksualne za pieniądze. Niemniej jednak, Norma ma obsesję na punkcie czuwania nad mężem, by poznać dokładnie jego działania. Co więcej, Norma ma córkę, która gra niedostępną.

W ten sposób Norma powtarza podstawowe treści, które miały na nią wpływ: rozwiązłość, odległość między matką i córką, praca jako stróż.

Wielki wpływ traumy wygląda mniej więcej tak – ona potępia ofiary, aby ponownie wejść w błędne koło bólu i cierpienia.

Dlatego zasadnicze znaczenie ma poszukiwanie psychologicznej lub psychoanalitycznej pomocy jeśli doznaliśmy urazu (nie ma znaczenia, że uważamy, że poradziliśmy sobie z nim w jakiś zwykły sposób). Powinniśmy skorzystać z takiej pomocy również w sytuacji, gdy coś w naszym życiu powtarza się dramatycznie i zawsze prowadzi nas tak, by ponownie potknąć się o ten sam kamień.